ADI MAHREM
Nasıl anlatayım seni
Bana verdiğin mutluluğun resmi
Gökkuşağının yedi renginde
Yüreğimde yol bulup
Gamzelerimde hep çiçek açıyor
Ve sen
Hala farkında değilsin
Kuru dudaklarımın çatlaklarına bıraktığın
O muhteşem damlaların
Biz seninle birlikte
Güneş ve Ay gibiydik
Sen gece, ben gündüz
Bir bütündük seninle
Kara bulutlara inat
Açardı yedi renkte gökkuşağı
Gülerdi hep yüzümüze
Sen gibiydi
Ben gibiydi
Rüya gibiydi her şey
Sen hep gecede kaldın
Ben ise
sana hasret yaşadım ve yaşlandım
Suçlu kimdi
sen mi, ben mi
Oysa biz
Aramızdaki sevgiye
hep inandık
Sen gece koydun adını
Ben ise Güneş
Adı aşktı
Adı mahremdi
Hep üzerini örttük
Hapsettik gün ışığı görmemiş kör kuyulara
Başka seslere kulağımız sağır
Gözümüz başkalarına hep kördü
Sol göğsümüzde atıp durdu
Usul usul ve sessizce
Şimdi vebalini atıp üstüme kaçma
Son çukurda ayağımın biri
Vakit geldi
Önce alnından öpüyorum seni
Sonra kaleme bırakıyorum son sözü
Bırak şiir yazsın adını
Adı hep mahremdi...
