Her şeyi çabuk tüketiyoruz artık.
Hemen olsun,
Hemen geçsin,
Hemen bitsin,
Yenisi gelsin.
Yeni, elimize geçtiği anda eskiyor.
Gözümüzden, gönlümüzden düşüyor.
Tüketim çağının tüketen,
Tükettikçe tükenen insanları olduk biz…
Elimizin altından fotoğraflar hızla aksın.
Kısacık cümleler okuyalım.
Hemen okuyalım bitsin.
Uzun yazılara öylesine bakıp sayfayı çevirelim.
Etiketi üstünde kıyafetler biriksin dolabımızda.
Biz yine de gezinelim alışveriş sitelerinde.
Sepete ekleyelim gördüğümüzü.
O da olsun.
Bunu da beğendim.
Daha güzelini bulmalıyım…
Her şeyi çabuk tüketir olduk biz.
Gülmeleri, heyecanları,
Umutları, sevgileri,
Aşkları…
Oysa ruhlarımız nasıl da hasret uzun soluklanmalara.
Nasıl da muhtacız uzun dost sohbetlerinin sıcaklığına.
Kalın bir aşk romanının sayfalarında kaybolmaya.
Sayfaları hızlıca çevirmekten yorgun düştü ellerimiz.
Sevdiklerimizin ellerini uzun uzun tutmaya,
Samimi şarkıları birlikte söylemeye nasıl da ihtiyacımız var…
Sadeleşmeye,
Elindekiyle mutlu olmaya,
Kıymet bilmeye,
Sevmeye,
Sevilmeye…