“Sadece güzel cümleler kızım" diyorum.
Ne zaman kaygılı, karamsar, ağlamaklı sesini duysam telefonun diğer ucunda…
Kafanın içi öyle bulutlanmasın,
Olumsuz cümleler çıkmasın ağzından,
Lütfen hep güzel düşün, güzel söyle,
Güzel davran dünyanda…
Bak göreceksin sana ne kapılar açılacak…
“Ağlaman bitince hayata gülümse ve yeniden başla” diyorum, gözyaşlarımızı birleştirip dertleştiğim arkadaşıma…
Aklın, fikrin hep iyiye gitsin,
Güzellikleri çağır artık hayatına…
Tatlı tatlı konuş her seferinde, acıyla dolsa da yüreğin…
Derslerden, hayattan, ergenliğin hormonlu baskılarından bunalmış oğluma, “haklısın ama geçecek” diyorum.
O genç, tertemiz düşüncelerini siyahlıklarla doldurma,
İsyan etme, güzel güzel anlat bana, seni dinleyene.
Güzel cümleler dökülsün içinden.
Acını tutma bedeninde, bırak gitsin, sende hep iyilikler barınsın…
Hastalığın pençesinde bir dünyada, acılı insanlar, canlar gördüğümde.
Hatalar yaptığımda, bir yüreği kırdığımda,
kırılan benimki olduğunda,
rüzgar savurduğunda,
Güneş yaktığında,
kar ellerimi üşütüp buza çevirdiğinde,
gözyaşlarım içime aktığında oluk oluk,
canım yandığında sonuna dek en derininden.
Dersler çıkardığımda tüm bunlardan.
Elimi kalbime koyup.
“Artık daha fazla üzülme” diyorum kendime, elinden geleni yaptıysan, gerisini bırak.
Gülümse artık,
güzel düşün, konuş, yaz…
Çünkü yeterince acı var yeryüzünde...
Yeterince kötü söz dolaşıyor tüm evreni,
güzelliklere sonsuz ihtiyacımız var,
"Sadece güzel cümleler" yaz sen,
Sadece güzellikler…