Metroda yer bulamayan genç kadın, ayakta yolculuk ederken, elindeki kalın kitabın sayfalarında kaybolup gidiyor.
Koltuklardan birinde üniversite öğrencisi olduğunu tahmin ettiğim kız, elinde kitabı, arkadaşına gülümsüyor.
Yaşlı amca, kendisine yer veren gence teşekkür edip, oturuyor, nefeslenip, elindeki kitabın sayfalarını çevirmeye başlıyor…
Yolculuklarımda böyle görüntüler içimi sıcacık ediyor…
Her koşulda elinde, çantasında kitapla gezen insanlar, iki sayfa da olsa bir şey beklerken açıp okuyuverenler…
Nasıl da umutlandırıyor, şevklendiriyor insanı…
Sonra gittiğim şehirlerin ara sokaklarında önünden geçtiğim, vitrinleri kitapla süslü küçük ama sıcacık kitapçı dükkânları…
Gözlerimi alamıyorum, vaktim az da olsa girip dolaşıyorum.
Raflardaki kitaplarla, dergilerle selamlaşıyorum.
Birkaçına elimi değdiriyorum, sayfalarında geziniyorum.
Üç satır cümleyi okuyup, cebime yerleştiriyorum.
Her vakit kitap alamasam da bana mutluluk veriyor bu gezmelerim…
“Her ay şu kadar kitap okuyacağım” diye çıktığım yolda, bazen tek kitap ve dergi arkadaşlık ediyor, evirip çevirip okuyorum.
Bazen üç tanesi benimle geziyor ay boyunca; çantamda, salonumda, mutfağımda, baş ucumda…
Birkaç gün önce girdiğim kitapçıdan bu güzel kitap ve dergilerle çıktım.
“Hadi” dedim, “bu ay hepinizi okusam şöyle…”
Altınızı çize çize…
Ah ne güzel olur!
Olmasa da sonraki aya kalır, yanlarına yenileri eklenir mutlaka…
Varlıkları bile iyi geliyor insana.
Küçük molalarda, otobüste, bankta birini beklerken, gece uykudan önce…
Elimi uzattığım mesafede dursunlar, uzanıp alayım, tazeleneyim.
Daha ne isterim…