Günler dolandı geldi bayrama ulaştık işte.
Hepimizin hafızasında, dilinde eski bayramların tadı, hatırası…
Limon kolonyası, parlak kâğıtta şekerler, çikolatalar.
Bayram baklavaları, börekler, hepsi anne eli tadında.
Akrabalar, komşuluklar, bayram gezmeleri…
Hepsi gerilerden gelen âdetlerimiz…
Şimdiki bayramların bir yanı hep eksik, hep buruk.
Kayıplarımız çok maalesef.
Deprem gerçeği uzaktan, yakından hepimizin sevdiklerinden birilerini aldı götürdü…
Zaman denilen öğütücü anıları ve insanları silmekte usta.
Ah eski bayramlar, sevdiklerimiz, yüreklerimizdeki bayram tadı.
Neredesiniz şimdi?
Biz neredeyiz?
Nerede heyecanlarımız?
Bayram yine bizim aslında.
Gelenek yine devam etmeli.
Her şeye rağmen.
Her koşulda.
Bizim çocuklarımızın özlemle anacağı bayram sabahlarına uyanmalıyız.
Kolonya şişemiz dolu durmalı köşede.
Şeker kâsemizde meyveli, sakızlı, çikolatalı şekerlemeler.
Belki kapımızı çalan yavrular olur.
Yanına mendil olmasa da bir küçük harçlık, şekerleme, bir güler yüz…
Bayram çiçeği koymalı vazoya, bir kaç dal papatya olur, pembe bir gül, kır çiçeği demeti ya da.
Bir tepsi börek kokusu sarmalı mutfağı.
Baklava olmasa da ağzı tatlandıracak kolayından bir tatlı tarifi.
Ev yoğurdundan ayran.
Limonata da güzel olur, içine limon kabuğu rendesi, mis…
Tertemiz bir gülen yüz.
Eski bayramlara en güzel selamı bugün yaptıklarımızla göndeririz.
Sade, samimi, gösterişten uzak.
Zor değil aslında, niyet edelim yaşatmaya, yaşamaya.
Bu bayramdan başlayarak.
İyi Bayramlar olsun hepimize.
Sağlıkla, mutlulukla, huzurla; gelenek göreneklerimizle, sevdiklerimizle…