ZAMANIDIR ŞAİRİN KALEMİ
Kim bilir kaç kez düştüm gözlerinin deryasına?
Kaç kez öptüm gözlerimle gözlerini?
Yaralı bir kuşun çırpınışlarıyla attı göğsümde kalbim.
Ya görmezsem gözlerinde beni!
Görmezsem yüreğimi!
Ya görürsem, hüzün çökmüş yüreğine
Ayrılık uğramış buğulu gözlerine.
Yangın yangın düşmüş al karanfiller,
Damla damla kanatan gönlüne.
Cemre cemre düştün ya toprağıma!
Cennete çevirdin filizlerimi.
Gördüm!
Ayrılık yağmurları fırtınalarla gözlerinde,
Dökülmeyen damlalarla.
Bir gidişin ilk mısraları mı bunlar?
Okunuyor gönlünün akislerinde,
Sen gül de canın sağ olsun gülüm.
Sonrası mı?
Ne sen sor,
Ne ben söyleyim.
Omuzlarımda sensizlik yükleri,
Ayaklarımı mıhlayan gönül gurbeti,
Yüreğinde gülle ağırlığı.
Yanan güller…
Kalbimde ahlar…
Bir gidişin son mısraları mı bunlar?
Gözlerinin buğusundan dökülen.
Dahası mı?
Ne sen gör…
Ne ben bileyim.
Zamanıdır….
Şairin kalemi!
En sondan başladın yazmaya…
Silgisi…
En baştan silmeye.
Editör; Nevin Bahtışen
