YUSUF ZİYA ORTAÇ
23 Nisan 1895 tarihinde İstanbul’da doğan şair ve yazar ortaöğrenimini Vefa Lisesinde okudu. İstanbul Üniversitesinin açtığı yeterlilik sınavını kazanarak edebiyat öğretmeni oldu. İzmit’te ve İstanbul’da öğretmenlik yaptı. Orhan Seyfi Orhon’la birlikte Akbaba adlı mizah dergisini çıkardı.1946-50 yılları arasında milletvekili olarak TBBM’de yer aldı.
Şiire aruzla başladı. Ziya Gökalp’in etkisiyle hece ölçüsünü benimsedi. Başarılı örnekler verdi. Beş Hececiler içinde yer aldı. Şiirleri Türk Yurdu, Servet-i Fünun ve Büyük Mecmua’da yayınlandı. Şiirlerinde Atatürk, vatan ve millet sevgisi, kahramanlık, savaş gibi milli duyguları işleyen konular geniş yer tutar. Doğa, aşk, aile ve ölüm konuları da şiirlerinde yer alır.
Akbaba Dergisinde yayınladığı fıkralarıyla siyasal mizahın güzel örneklerini verdi. Şiir ve gülmece yazılarının yanı sıra roman, öykü ve oyunlar da yazdı.
Akından Akına, Aşıklar Yolu, Yanardağ, Kuş Cıvıltıları, Bir Rüzgar Esti şairin başlıca şiir kitaplarıdır.
11 Mart 1967 tarihinde hayata gözlerini yuman Yusuf Ziya Ortaç’ı, ölümünün 56. Yılında, rahmetle ve saygıyla anıyoruz.
EVİM
Dedemden yadigâr olan bu evi
Kışın fırtınası, yazın alevi
Daha ben doğmadan ihtiyarlatmış...
Fikrim bir hülyaya bazı dalar da
Düşünür derim ki: bu odalarda
Kim bilir kaç kişi oturmuş, yatmış...
Şimdi bir ben varım, bi de annem var,
Zaten ondan başka dünyada nem var!
Benim ömrüm onun, onunki benim...
Senelerden beri akşam oldu mu,
Donuk gözleriyle ıssız yolumu
Ondan başka yok ki bir bekleyenim...
