VEDASIZ GİTTİN
Bir gün daha yaklaştım sana,
Bir gün bir gece daha,
Ansızın ellerimden kayışının
Yıldönümü bugün.
Ben seni beş yıl önce bu saatte,
Bir gece karanlığında
Acı bir haberle yitirmiştim.
Oysa ne sana ne de kokuna
Doymamıştım.
Daha seni ciğerlerime kadar
Dolduramamıştım ki
Vedasız ve zamansız gittin benden.
Daha sana söyleyeceklerimi dinlemeden
Ansızın gittin benden.
Biliyor musun hâlâ kimseler bilmiyor
Sırrımızı,
Kimseler bilmiyor verdiğimiz sözü.
İşte bu yüzden de yaşıyorum
Gizli gizli seni yüreğimde.
Aldığım her nefes iki kişilik,
Gözyaşlarım mutluluklarımda.
Biliyorum ağladığımda
Sen de gözyaşı döküyorsun bir yerlerde,
Usul usul sonra yanıma geliyorsun.
Nefesini hissediyorum ensemde,
Saçlarıma dokunuyor,
Ürpertiyorsun.
Sonra kokunu duyunca rahatlıyorum
Ve sonra siliyorum gözyaşlarımı,
Tıpkı eskiden senin sildiğin gibi
Bir tebessüme hapsederek.
Mutluluklarımda da sen varsın,
Üzülme yanındayım dercesine.
Yüreğimi ısıtıyorsun, gaipten sesin geliyor.
Ömür dediğin ne ki sevgilim diyorsun.
Ama işte hasretine ve çaresizliğime yeniliyorum defalarca...
İşte o anlarda,
Õzlemin en koyu demiyle yaşamaktan vazgeçip, yanına gelmek istiyorum.
Ama ah o sana verdiğim
Söz yok mu, ah o sözdendir,
Biraz daha yaşama isteğim!
Mahşerde bana hediye veril diyedir,
Tüm sabırlarım...
Editör: Nevin Bahtışen
