TOPARLANAMIYORUM ARTIK
Toparlanamıyorum artık
Dalıyorum gecelere
Meçhul yolculuklara
Zifiri karanlık sokaklar
Kırılmış bunca hatıralar
Sanki mezara girmiş gibi
Üstüne dökülen her toprak
Kat kat yıkılmış dünyam
Bunca hezimet varken
Bir de kalbime boşluk
Bıraktın, ateş yazdın
Zavallı ve yorgun bendime
Dağlardan düştüm yola
Figanlar feryatlar duyuldu
O güzelim nurdan yüzüne
Canıma ve güneşime
Dokundular, yarım kaldı
Yaban bırakıldı güllerim
Nice yıllara zulüm perdesi
Açıldı patladı kurşunlar
Tek tek okundu sevdama
Kızgın kumlara dokunulmuş gibi
Toparlanamıyorum artık
Bahçem de kurudu gitti
Ellerimde çatladı durdu
Neşeme gölge düştü
Ne yazık ki doğmadı mevsimler
