SİNEMA
Sarıkamış’a, yani “şehere” ilk geldiğim günlerde mahalle arkadaşlarım Kenan, Şinasi, Tuncer, Mehmet, Umut, Gürbüz dediler ki;
“Sinemaya çok güzel bir kovboy filmi gelmiş, hep beraber gidek.”
Ben “sinema” nedir bilmem. Onların her dediğine, her anlattığına “aval aval” bakıyorum.
Kenan'a sordum; “Bu sinema nasıl bir şey?”
“Sen hiç gitmedin mi?”
“Yok! Köyde sinema mı var sanki?
“İyi o zaman bilet paranı hazırla hep beraber gidelim.”
Yengeme söyledim. Yengem bilet parasını vererek beni şeherli çocuklara katıp sinemaya yolladı.
Onlar “kurt gibi” maşallah. Kenan paraları topladı. Aralardan girdi, biletleri alıp geldi.
Çok heyecanlıyım. İlk defa “milli “ olacağım.
Kapının önünde saatin gelmesini bekledik. Biraz sonra kapılar açıldı. Biletçi kapıda dikildi.
Ben onların arkasındayım, onlar ne yapıyorsa ben de aynısını yapıyorum. Biletini uzatıyorsun, biletçi alıp bakıyor sonra yarısını yırtıp geri veriyor. Sıra bana geldi. Ben de uzattım yırtıp biletimin yarısını verdi.
Hemen içeriye girip üçüncü sırada tam perdenin karşısındaki yere geldik. Bir kaç çocuk orayı kapmış. Kenan onları kaldırdı, hepimiz bir güzel yerleştik.
“Film güzel” diye bütün salon doldu. Ben çok heyecanlıyım. “Acaba nasıl bir şey?” Onlar gayet rahat. Derken lambalar tek tek sönmeye başladı. Perdeye ince bir ışık vurdu. Sonra “şımbıl şımbıl” çizgiler geçmeye başladı. Sonunda görüntü oluştu. Adamlar konuşuyor. Atlar, sığırlar, ormanlar, dere, tepe her şey gözünün önünde.
Sonunda kovboylar atlarına atladıkları gibi “apaçileri” kovalamaya başladılar. O aralık apaçilerde eyersiz ata binmiş, atlarını dörtnala bizim üstümüze doğru sürüyorlar. Atlar bize doğru gelirken ben korkudan koltukların arkasına saklandım. Arkadaşlar bana gülüşmeye başladılar:
“Ne yapıyorsun öyle, niye gizleniyorsun?”
“Niye olacak, görmirmisiz atlar üstümüze gelir? Atlar beni çığnamasın!.."
Editör: Hamit Gözümoğlu
