SEVMELİ
İnsan sevince bir kadının hüznünü sevebilmenin güzelliğini yaşıyor
Gözlerine düşen bulutları görüyor insan sevince
Kısacık iç çekişlerin aslında ne büyük ne kadar derin depremler olduğunu
Sigaranın dumanına karışan hasretleri görüyor insan
Elini şöyle hafifçe sallayıp boş ver dediğinde
Aslında ben çok yaralandım
Ne olur daha fazla kanatma dediğini anlıyor insan
Gülüşlerin aslında inadına bir direniş olduğunu görüyor
Gözlerinin daldığı o uçsuz bucaksız uzaklıkta görünen resmin kendisi oldugunun farkına varıyor insan
Ve bunun içini kanatan, bir yandan sevindirip bir yandan içini acıtan gururunu yaşıyor insan.
İnsan sevince kardeş oluyor bütün kadınlar.
Bütün kadınlar annenin kutsallığını giyiniyor
Dokunulmazlığını
İnsan sevince küçücük bir kız çocuğuna dönüşüyor sevdiği
Her an şımartmak istediği
Saçlarına hep dokunmak istediği
Bahçenin ortasına düşmüş yediveren bir gül kızıllığı düşüyor gözlerine
Asi
Mağrur
Gururlu
Narin
Dokunmaya kıyamadığın bir incelik içinde
Yaprağına düşmüş çiy tanesi olmak istiyor insan.
Bütün kokularına karışıp güneşin ışınlarıyla sevişerek onda yok olmak istiyor insan sevince.
İnsan sevince aşka duruyor bütün mevsimler
Bütün mevsimler umut
Ve her an bir mucizenin habercisi içinde akıyor zaman
Bunca yıl yaşamışlığın bir anlamı oluyor
Bunca kahır bunca hasret iyi ki dercesine bir gülümsemeyi işliyor çatlamış dudaklarına.
İnsan sevince bir anlamı oluyor nefes almanın.
Uyumanın. Uyanmanın
insan olmanın erdemini yaşıyor insan sevince.
Bir karıncayı
Bir papatyayı
Bir kediyi incitmekten korkuyor insan
İnsan sevince insan oluyor.
Beni cennetinden hiç kovma emi
