SEVİN KARDEŞİM SEVİN
Misafiriz bu mekanda.
Bir gün bizim için bu dünyada tüm deneyimlediklerimizi, tüm nefsani arzularımızı bırakıp gideceğiz.
Emanet olan bu bedeni toprağa bırakırken geriye kalan ne cismimiz, ne güzelliğimiz, ne de varlığımız olacak.
Niye gönderilmiştik ki bu dünyaya bir amacı olmalıydı?
Allah bizi bu dert tasa üzüntü mekanına niye göndermişti ki?
Zulüm etmek için mi?
Yoksa onu tanıyıp, onu sevip, ona itaat etmek için mi?
Kur'an-ı Kerim'in Mülk süresi ikinci ayetinde de yazdığı gibi "O ki, hanginizin daha güzel davranacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratmıştır. O mutlak galiptir, çok bağışlayıcıdır.”
Tabi ki bizi bizden çok seven bir Rabbimiz vardı.Ve biliyordu bizi ve yapacaklarımızı bizden öte ilmiyle.
Ama vakti geldiğinde defterler açıldığında inkar etmememiz için dünyaya gönderdi bizi.
Bu dünya sevgi üzerine kuruluyken insanlar inadına sevgiyle yetinmedi, hep daha fazlasına talepkarken ruhunun eşsizliğini unutup beşerden insan olma erdemine çoğu zaman geçemedi.
Aslında yazıya başlarken daha farklı şeylerden bahsedecektim. Ama biz yazanların kalemi hep başı yüreğiyle derttedir; dinlemez, susmaz bazen böyle kuytularda ki kelimeler yüreklerinden kaleme böyle dökülüverir.
İşin özü Allah için sevin. Sizi siz olduğunuz için sevenin hatrına "Sevin kardeşim sevin" çiçeği, böceği; annenizi, babanızı, kardeşinizi ve çoluğunuzu, çocuğunuzu. Birbirinizi, işinizi, tabiatı, hayvanları ve kitapları sevin ne olursa olsun sevin en çokta Rabbinizi ve Rabbinizin kitabını ve onu getiren peygamberini sevin.
İnadına sevin ki içinizde sevgi çiçekleri açsın yediveren olsun...
Tüm kalpsizler ordusuna inatla sevin ki bir "Allah razı olsun." sözü sizi mutlu etsin.
Sevin ...
İyilik yapın...
Gülümseyin...
İyiliğe iyilik yaptığınızdan çok siz iyiliğe daha muhtaçsınız çünkü.
Sizi sevmiyenler de olacak elbette.
Siz sizi sevmiyenlere selam verip geçin, sizi sevenlerle meşgul olun.
Sevgi içinizde bir çiçekken, siz daha çok çiçek açacaksınız.
Sonsuz bir sevgi, huzur ve şükürle...
