SATIR ARALARINDA
Kaç hikâye birikir
Hayatın satır aralarında
Birbirinden habersiz.
“İyi bak kardeşine” der bir baba,
“Nerede kaldın?” der bir anne ya da.
Herkesin gizli bir yarası vardır
Mutlaka şurasında…
Umutları vardır insanların,
Her daim kuşların kanatlarında.
Kısık sesli serzenişleri vardır
Kırık hayallerine.
Merhametleri vardır
Bir kedi yavrusuna,
“Oy kuzum” deyişlerinde.
Benim insanlar üzerinde
Hiç yitirmediğim işte o umudum.
Tek güvenci, Allah olan insanların,
İnancını hayranlık ile seyretmişliğim vardı benim.
Ben kim miyim?
Hayatı çok merak edilmeyen
Ama hayatın içinden olan biriyim.
Herkes için hiç kimseyim.
Kendim için her şeyim.
Ben de herkes kadar,
Allah'ın yarattığı bir bireyim.
Gündüzümü geceme misafir ettim,
Oturduk sadece,
Çay var, şeker yok.
İyi ki karşı koltukta hâlimden anlayan kimse yok.
Camdan baktığımda,
Bir yıldızın kaydığını görebilmek,
En güzel şey.
Bak ben burdayım,
Yıldız kaydı, diyebilmek.
Evet hatırladım,
Bizim hayatımızın
Müsebbibi bizdik.
Boş ver, iyi de ettik.
O hoyratça gülenler de zaten,
Bile isteye gülmüyor ki.
Hayat bu,
Her zaman şen şakrak olmuyor.
Hem zaten mutsuzluk olmasa,
Mutluluğun ne değeri olur ki?