SADIK TEK YÂRİM
Bir deli rüzgâr misali esen
Oradan buraya savrulan başıboş bir başak gibiydim
Sanırsın sıcak diyarlara hasret, bir garip kuştum
Sevgiye muhtaç, yâri arayan bir meczuptum
Sevgi dilendim:
Utanmadan!
Kapı bucak
İnsanlardan saklamaya gerek duymadan,
Dedim sevgiye açım,aç
Diyar diyar dolaştım.
Kendini bilmezlere bile el açtım.
Önce sevgi dediğinizi bende heveste sandım.
Gönül kapımı sonuna kadar açtım.
Heyhat destur bile almadan giren oldu
Çünkü bende zamane insanı gibi
Yazık ki dış görünüşe aldandım.
Oysa gönülden olanıydı
Beyhude ben bunu çok geç anladım.
Zamane insanı gibi alacağını aldı.
Geride mi?
Gönül sarayımı yıkıp
Kocaman bir enkaz bıraktı.
Yanıldım çok yanıldım
Anladım ki insan beşermiş
Büyük konuşmayacakmış
Şaşmam diyeni bile şaşırtırmış
Hemde öyle bir güzel şaşırtırmış ki
Vazgeçtin mi aramaktan diye soracak olursanız?
Tabii ki de vazgeçmedim.
"Arayan ya mevlasını, yada belasını bulur."
Meczup gibi diyar diyar aradım.
Çünkü ben sevgiye açtım
Bir parçam eksik gibi hep onu aradım.
Buldun mu derseniz?
Evet buldum,
Hemde gerçek sevgiyi
Çünkü yürekten teslimiyeti
Sadece Rabbin secdesinde gördüm.
Beni bir tek o anladı
En vefalısından öyle bir sardı ki
Her yanım buram buram toprak koktu
Çünkü benim sadık tek yârim kara topraktı.
