OLMAYAN VEDAYA
Ölüme inat
Yaşarcasına akıp
Akıp gitmek gerek
Akşamın son deminde
Şiirlere düşmek gerek
Satır aralarına dizilmeli
Sevginin emeği
Özleme tutunup
Kaleme sarılmalı
Hasretin gözlerinde öpmeli
Veda zamanı geldi diyordun
Oysa veda bize göre değildi
Ben susmayı tercih ederken
Sen soğutup gitmeyi
Yüreğim hep aynı ve yerinde
Ne sevince ne de hüzüne odaklı
Olduğu gibi kabul sırası
Sende değilmiş demek ki
Yazabilir misin kaderi
Yaşanan onca acılara
Çare olabildin mi
Sevmenin ne olduğunu
Severek öğrendik bazen kan ağlayarak
Bazen sevinçlerin halaya durduğu yerde durduk
Bir şiirin içine girip deniz olduk
Bazen Ağrı Dağı’nın zirvesine çıkıp
Sevdanın doruğuna ulaştık
Çanakkale olduk tarihe düştük
Anılar düşecekti her yere
Yüreğimizin aktığı günün kızıllığında
Sevginin dibinde çiçeklendiği yakamoz
Olup düşecektik maviliğe
Biz olacaktık gökkuşağı renginden
Nice yıllar devirmiştik
Nice gözyaşlarında geçmiştik
Acılar bizi birleştirmişti
Ve ben şimdi uzaklarda
Sensizliğin şehrinde susuyorum
