ÖGRETMEN
Öğretmenlik neydi? Kimine göre kara tahta başı harf öğreterek okuma yazma öğretmek, kimine göre kutsal meslek, kimine göre diğer işlere göre daha kolay rahat olan bir meslek dalı, kimine göre de hayatına dokunan hiç tanımadığın, tanıyınca unutamadığın bir abi, bir anne, bir baba, en çok da bir bilgelikti. Kişiye göre kelime anlamının karşılığını dolduracak binlerce kelimeye tekabül edecek bir meslek dalıydı.
Peki! Bana göre neydi?
İlkokul birinci sınıf ile temeli atılan okul hayatımın içinden sayıca onları bulan anısı ile hayatımda kalan öğretmenlerim oldu. Ortaokul yıllarına geldiğimde tam da kaderimi çizen okuma aşkı aşılayan öğretmenden ziyade bir ağabey niteliği taşıyan Türkçe öğretmenim ile yolum kesişince okuma alışkanlığım otuz beşli yaşlara gelince kitabı yazma yolundaki temel taşlarımı oluşturdu.
Hiç unutamadığım, yeri gelince herkese anlattığım o gün için belki küçük bugün için belki de kocaman bir anım oldu.
Okul kitaplığından aldığım kitabın kapağını küçük kardeşim koparınca korkmuş, ne kitabı götürebilmiş ne de öğretmenime söyleyebilmiştim. Kitapları teslim günü geçmiş, öğretmenimiz hatırlatma yapıyordu. Bir, iki, üç gün derken hafta geçti. Gelmeyen kitabı sorunca yarın unuttum gibi şeylerden sıkılıp arkadaşımla beraber ezile büzüle, utana sıkıla yırtık olan kitabı öğretmenime olayı da anlatarak teslim ettim.O an öyle hafiflemiştim ki.
Belki kızar endişemiz yerine hiçbir şey demeden aldı ve kitabın kapağını onarıp kitaplığa geri koymuştu.O gün öğrendim ki eskiyen bir şey atılmaz. Hele hele bu bir kitap ise hiç atılmaz ve o günden sonra hayatımdaki en olumsuz şeyleri bile onarmaya başladım.İnsanları,beşyaları, kitapları hatta hatta saksıdaki çiçekleri parmağın kaçtığı çorapları.
O sene kitaplık kolu olmuştum.Bu sayede küçük yaşıma rağmen kocaman kitaplarla tanışıp(Dostoyevski/Karamazov Kardeşler,Delikanlı,Suç ve Ceza vb.)daha sonra bu alışkanlığım hiç geçmedi.Sürekli ve düzenli bir okuyucu oldum.
Hayayımdaki en büyük kazancım, en güzel hediyem, kitaba dair ne varsa adının geçtiği, çocukluğumun bana kazandırdığı, en değerli, en kıymetlisi oldu öğretmenim.Hayattaki en büyük şanslardan birisi iyi bir öğretmene denk gelmektir.Bu gün kalemim güçleniyorsa hâlâ kitap okuyor isem o günki kitabın kapağını yırtık getiren öğrencisine kızmayan, üstelik daha güzel kitaplar getirip okumasına destek sağlayan Murat Mutlu Güleryüz hocamın emeği ve güzel yüreği.Güzel anılar bırakan tüm öğretmenlerin ve Öğretmenimin gününü kutlarım.
