NASIL ÖZLEMİŞİM
Sokakta bir şamata, bir debdebe vardı. Adam; “Kimbilir neci geldi?” diye camdan bakarak uyandı. Gece geç yatmış, geç uyanmıştı. Çoğu gecelerde olduğu gibi yine “hasret narında” yanmıştı.
Sokağa bu kez Afyonlu patatesci değil, kap kacak satan çerçici gelmişti. Mahallenin cazgırı Nagihan Abla, kapı kapı zillere basıp komşulara; “Pek güzel turşu bidonları var, alacaksanız inin bakın.” diyordu.
Yoldan geçeni boş çevirmeyen Asuman Teyze, gene bir kucak kap kacak almıştı. Tuzu kuru kadındı Asuman Teyze. Hem babasından, hem ikinci kocasından; hem maaş, hem ikişer ev kalmıştı.
Birden duraksadı adam; “Leylam.” dedi “Ah Leylam!” Acaba turşuları kurdu mu ? Acaba bodrum kata koyduğu kavanozları, turşu küplerini buldu mu? Ah! O akça pakça narin elleriyle sıkıca kapatabildi mi kavanoz kapaklarını?..
İlla ki yeni kapaklar almıştır. Ya da geçen yıldan kullanmadıkları vardır. Acaba kapaklar, kavanozlara uydu mu?
Dereotu, kişniş, kereviz sapı… Acaba aklına gelip de gene karabiber koydu mu?
Gözleri dolu dolu oldu adamın. Dudaklarını ısırdı, avuçlarını sıktı. Mırıldandı kendi kendine; "Şimdi ne iyi olurdu yumuşak ekmeği, acılı sosa banıp banıp yemek. Sen buzdolabını karıştırırken, çayı demlemek. Tadı nasıl? Tuzu nasıl? Kıvamı nasıl? diye, yaptığın sosları denemek…”
Ve öpmek, kalkıp yerinden, boynundaki beninden, “Ellerine sağlık, yine harika olmuş.” demek…
Editör: Hamit Gözümoğlu
