MEVSİMLİK GÜLÜŞLER
Mevsimlikti güzel sözler
Ekmek mevsimlik, aşk mevsimlik
Güzel olan ne varsa yarına dair, haciz
Sanırsın adları değişti mevsimlerin
Son dere yatağını da;
Ardından sükleryip götürdü mayıs.!
Toprak yağmur damlalarıyla oynaşa dursun
Haziran dertli temmuza sızılanıyor
İçinde umudun krık, gülüşleri mayalanıyor
Sabahı sis bulutları kuşatmış
Güneş doğmaya hazır ya, şafak nazlanıyor.
Sıyrılıp giderken başımızdan düşler
Çektik mevsimleri gönül darına
İlk bahardan sızarak, yaza uzanır eğri
Seherin ayazı yağmış gönül damlarına
Sonbahar ayrı yara açar, zemheri ayrı.
Odun ateşiyle çayı ısıtırken
Yüreklere acı veriyordu,
dudağında ki soğuk öpüşler
İşte o yüzden, bizim buralarda;
Gayrı mevsimlikti bütün gülüşler..
Toprakla tanıştığında üreten
Dudağında soğuk sesi titredi
Henüz isyanı seçememişti dilleri
Ne kendileri seçmişlerdi doğmayı
Nede kader bellemişlerdi doymayı
Ama insan sevmeyi bilmiyordu, toprağın elleri.
Üzerine vardıkça uzaklaşınca bulutlar
Ardında gün, ışığı belirdi dağlar
Yollar engelli tuzak karaydı alında yazı
Gönül dağlarına kurulmuştu tuzak
Parlaktı hançerin keskin yüzü...
