MEMLEKETİM YANGIN YERİ
İçim günlerdir yangın yeri, memleketim yanıyor.
Memleketim alev alev yanarken içimden pek de konuşmak gelmiyor.
Doğanın bize hiç ihtiyacı yokken,
biz doğaya bu kadar ihtiyaç duyarken,
bir türlü aklım almıyor, bu
"Ali Cengiz oyunlarıyla" doğanın böyle katledilmesine.
Bildiğiniz yangınlardayım.
Onlar da Allah’ın kullarıydı.
Onlar da bir can taşıyordu.
Şimdi orada ki her bir can diri diri yanarak kül oldu.
Onların nefesini kesmeye ne hakkınız var...
Bir zamanlar ormanlar, onlara nefes iken şimdi ise küle döndü. Ülkem mahşer yeri oldu.
Ah o canları kurtarma yolunda yitirdiğimiz orman şehitlerimizle aileleri, sevdikleri de diri diri mezara girerken
kelimeleri ise kifayetsiz kalıyor...
O evlerin, hayvanların tarlaların yanıp küle dönüşlerini "feryat figan,” çaresizlikle izleyen insanların acıları feryatları ne olacak?
Onlar şimdi insan elinden gelen imtihanın en ağırlarıyla yüzleşiyorlar ...
Ah memleketim diyorum!
Ah içim yanıyor!
Bir şeyler yazmakta aslında hiç içimden gelmiyor.
Sadece bir iç dökümü bu,
O kadarını da yapmasam içimde ki yangın yeri
Hiç sönmeyecek..
Şimdi söylesenize hangi şey geri getirecek bunca kayıpları?..
Gidenler geri gelmeyecek belki ama betonlaşmadan geri kalan diğer doğal güzelliklerimizi de kaybetmemek adına sahip çıkmalıyız, gerideki doğal güzelliklere...
Yeni doğal güzellikler inşa etmeliyiz.
Kaderci davranmadan
"Olanlar oldu, ölenler öldü” demeden…
Ve bu her zaman olduğu gibi
"Birlik ve beraberlik" içerisinde olacak
Çünkü bu vatan hepimizin…
Çünkü başka bir Türkiye yok
Editör: Nevin Bahtışen
