MASAL SAATİ
Bir gün olsun sekmedi, karanlık aydınlığı, gecede gündüzü kovalayıp durdu senelerce. Zaman bir gün olsun durmadı yerinde. Geçti… Geçti sürekli akarak. Biraz önceydi şimdi dediğim zaman, ne yazık ki o da geçti. Yine hava karardı bir önceki gün gibi. Ve ben çok sevdiğim mis gibi kahveyle, pencerenin önünde…
Bir resim var elimde, bütün aile birlikte. Bakıyorum tek tek resimdekilere, kim kaldı geriye?..
Bir varmış bir yokmuş. Bir zamanlar uzun zaman önce bir aile varmış. Bu aile neşe dolu anlar yaşadığı, sevinçle gülümsediği ve bir araya geldiği anılarla dolu resimde bir araya gelmiş. Onların mutlu zamanları sonsuza kadar sürsün diye bir anı olarak donmuş.
Bu resim, sanki bir masal kitabının sayfalarında canlanmış. Her bir aile üyesi bir masalın karakteri gibi, kendi serüvenini yaşamış ve hayatın zorluklarına meydan okumuş. Ancak, bu masalın sonu ne yazık ki herkes için aynı değilmiş. Zamanın akışıyla birlikte, bazıları sadece resimde kalmış ve masalın sayfaları arasında sonsuz bir yolculuğa çıkmış.
Resmin içinde ailemin sevgi dolu gülüşleri var. Her bir yüz, geçmişte paylaşılan anıların izlerini taşıyor. Zaman resmin dışındaki dünyada akıp giderken, içimizdeki anılar bir döngü oluşturuyor. Onlarda acısıyla, tatlısıyla tüm renkleriyle bu dünyada yaşamışlar. Şimdi, bir varmış bir yokmuş masalın içinde kaybolmuşlar.
Bir de masalın sonuna bakalım; Az gittim uz gittim dere tepe düz gittim. Arkama dönüp baktım ki bir arpa boyu yol gitmişim. Haydi, bakalım ardımıza, neler yaşadık, neler atlattık. Yeri geldi ağladık, yeri geldi güldük. Geçen zamana bakınca sanki hiçbir şey yaşamamış gibi, bunca sene nasıl geçmiş anlamadık. Zaman su gibi akıp gitmiş.
“Üç şey geri gelmez; Söylenen söz, atılan ok ve geçen zaman.”demiş atalarımız. Zamanı geri getiremeyeceğimize, durduramayacağımıza göre, tüm yaşadığımız olumsuzluklara rağmen, günün, anın kıymetini bilelim. Birbirimizle değil, iyilikte yarışalım. Sevebildiğimiz kadar sevelim, sevgimizi geç olmadan gösterelim. Pişman olmamak için elimizden gelenin en iyisini yapalım. Bugünün işini yarına ertelemeyelim. Olabildiğince kırmayalım, kırılmayalım. Yarının, şu anın garantisi yok. Çünkü her masalın sonu olduğu gibi hayatımızın da bir sonu var.
Zaman varken hayatın tadını çıkaralım. Masal masal içinde, hayat kalbur üstünde, eleye elene geldik bu günlere. Gökten üç elma düşmüş, birinde sağlık, birinde huzur, birinde barış ve sevgi varmış.
Bu masalı yazan, dinleyen ve okuyanlarla paylaşmış.
