KUŞLAR
Çocukluk yıllarımda, sapanla kuş avlamak birçok köy çocuğu gibi, benim de en büyük zevklerimden biriydi. Yüzlerce kuşun canına kıymışımdır.
Bu olmaz olası zevkimden de en çok serçeler payını almıştır. Serçelerin yanında; sığırcıklar, karatavuk kuşları, arı kuşları da avladığım kuşlar arasındaydı.
Hiç kumru avlamadım. Çünkü rahmetli ninem kumruları avlamanın çok günah olduğunu söylerdi. Hatta onların “guguk guk” diye ötüşlerini çok gerçekçi bir şekilde taklit ederdi ve bir de ezgili bir tekerleme uyarlayıp bize öğretmişti.
“Yağ döktü.
Tuz döktü.
Kim döktü.
Kız döktü.”
derken “döktü” kelimesindeki “k” harfini melodik bir şekilde uzatarak söylemesi kulaklarımdadır hâlâ…
Benim, anam kadar sevdiğim güzel ninem! Keşke bütün kuşları avlamanın günah olduğunu bana söyleseydin de, hiç kuşları öldürmeseydim. Gerçi yine de seni dinlemez, avlardım herhalde.
“Ana Öğüdü” adlı şiirinde bunu ne güzel dile getirir şair, yazar ve çevirmen Tahsin Saraç;
“Sakın sen kuş vurma yavrum,
En engin bir kardeşlikte,
Uçar kuşlar gökyüzünde”
Her ne kadar Teoman Alpay, sözleri ve bestesi kendine ait bir şarkıda; “Bütün kuşlar vefasız, mevsim artık sonbahar.” dese bile yaklaşık on yıldır, bir ibibik kuşu yılda bir kez bahçemize geliyor ve gitmeden önce bir iki gün bizimle kalıp bir vefa örneği gösteriyor.
Bu yılın eylül ayı başlarında da, ilk kez gördüğüm ve adını bile bilmediğim bir kuş peydah oldu bahçemize. Yaklaşık on gün boyunca sürekli evimizin önüne kadar geldi. Bir metre kadar yaklaşıp tam tutacak gibi oluyordum ki, birden uçuyordu ve çok uzaklaşmadan bahçedeki ağacın en alt dalına konuyordu. Sonra biraz daha yaklaşıyordum, hafifçe uçup bu kez bir üst dala konuyordu. Sanki benimle oyun oynuyor gibiydi. Bu arada birkaç gün ona yem verdim. Tutamasam da çok yakınına yaklaşıp fotoğrafını çekebildim. Buna izin verdi. On günden sonra da kayboldu gitti. Bir daha da görmedim. Daha sonra geri gelir mi bilmiyorum?
Kuşlardan bu kadar bahsetmişken Edip Akbayram’dan dinlemeye doyum olmayan ve sözleri Eda Özülkü’ye, bestesi Metin Özülkü’ye ait olan “Kuşlar” şarkısının da adını anmak gerekir.
Bana göre sadece ülkemizin değil, dünyanın sayılı öykü yazarları arasında yer alan Sait Faik Abasıyanık’ın bir kitabına adını verdiği “Son Kuşlar” öyküsü de, yine kuşlar deyince aklıma gelenler arasında…
Göklerde özgürlüğe kanat çırpan, mutluluğa süzülen kuşlar, beni affedin ne olur!..
Editör: Serhan Poyraz
