KAPLUMBAĞA
Boşluklarını doldurmak için yola çıkan kaplumbağa, bulmacada çözülmeyi bekleyen soruların soldan sağa, yukarıdan aşağıya, iki kelime, üç kelime, beş kelime mi olduğunu bilmeden çapraşık gülücükler arasında yürüyordu.
Karşısına çıkan sarı başaklar el sallayarak yanlarına çağırıyorlardı; aç kalmışlardı belli ki. Yaz, güz, kış ya da bahar; geçen zaman işte...
Başakların hasreti hiç bitmemişti ayrılmayı hiç düşünmemişti neredeyse…
Bir yılın sonunda yola çıkan kaplumbağa kendini, şehre dönüşen ilçenin sarmaşık sitesinin parkında buldu sabahın beşinde...
Çevrede dolaşan insanları görünce korktu. Neresiydi burası?
Herkes 68.kattan düşen, tırnaklarının arasında kan izleri olan kişiye bakıyorlardı. Kan gölüydü her yer. Üzerine serilen gazetenin altında soğuk duran bedendi artık.
Ürkek ürkek yanına giden kaplumbağa, yaklaştığında gözleri açıktı. Tanıdık gelmişti yüzü ama konduramamıştı. Kabuğuna çekilip uzun bir süre dışarıya çıkamadı.
Doldurulan sadece boşluğun içindeki hoşluktu, gidense zamanın içinden geçen yolcu...
