HAYAT BİR YOLDU BİZLER DE BİRER YOLCUYUZ
Hayat bir yoldu bizlerde birer yolcuyuz
Öyle ya da böyle yaşayarak gidiyoruz
Dönüp bir bak var mı kalacak olan
Öyle ya da böyle yaşayarak gidiyoruz.
Dünya denen ev sadece bir misafirhane
Nice insanlar geldi yaşayarak gitti kabire
Sen, ben, herkes mutlak gideceğiz ahirete
Hayat denen yol, soluksuz bir yolculuktur.
Kimi zenginliğe doymadı gözü hep aç kaldı
Kimi fakirleşti karnı hiç doymadı
İnsan insana bir türlü merhametle bakmadı
Mal-mülk yalandı mütrefler bunu anlamadı
Dünya denen fani haneye çok kişi aldandı
Görmediler fakirleri yoksulluk hep yaşandı
Oysa dünya yeterdi bütün insanlara
Hayatı zehir ettiler bütün yoksullara.
Vakit uyanma vaktidir, kalk ve silkelen
Aç gönül gözünü ölüm sana gelmeden
Vicdanı kuşan artık aklen ve kalben
Hayatı karartan bir katre de sen olma
Ölüm dinlemez ne zengini ne fakiri
Geldiğinde mutlaka alır şirin canını
Bırakırsın ardında inan bütün malını
Sana kalacak olan sadece bir bez parçası.
Dünyaya ait değilsin, bırakıp gideceksin
Senin de batıdan doğacak güneşin
Kopacak senin de mutlaka kıyametin
Ölüm kapını çalmadan kendine gelmelisin.
