GÜLDÜM AĞLADIM
Bir ummana düştü garip gönlüm
Efkâr sardıkça içimi çektim ağladım
Halime eşlik etti gökteki bulutlar
Ömrüme şöyle bir yandım ağladım
Bilmem ki ne bu sızı yürekteki
Söz geçmedi sen gittin gideli
Kerbela çölünde kalmışım gibi
Şu bezgin halime yandım ağladım
Buluttan nem kapan gözlerim
Bu kadar ince olma hep dedim
Ben kendi kahrımı kendim çektim
Çaresizliğime yandım ağladım
Oturdum bir ağaç altına düşledim
Yar bir gün gelir diye mendil işledim
İçimde ne umutlar besledim
O kara gözlerine yandım ağladım
Bir özlem ki gözlerin büküyor bileği
Yar yar diye jilet gibi kesiyor yüreği
Yavaşca tüketiyor özlemin bu yüreği
Dinmeyen sızıma yandım ağladım
Demiyorum derdim var sızım var
Benim yüreğimde bitmeyen sevgim var
Bin dermana değişmem vuslatta gözüm var
O kavuşma gününe güldüm ağladım.
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
