EKSİLMESİN PENCERELERDEN KUŞLAR
Hepimiz bir gün bir tohumun polenlerine karışacağız.
Bir çiçeğin o incecik yaprağına düşecek belki ruhumuz.
Belki bir yağmur tanesinde ağlamak üzere olan bir çocuğun yanağına düşüp gülümsemesine sebep olacağız .
Belki rüzgara karışan bir türkünün her hangi bir notasında bizim adımızla seslenecek biri.
Belki bizim asıl görevimiz budur bu dünyada.
Belki patlayan bir yıldızın atomlarına karışıp o sonsuz boşlukta yeni yıldızlara gideceğiz.
Bir karıncanın sırtında yüreğimizden bir parça
Bir ağacın köklerine ineceğiz belki.
Niye bu kavga.
Bu zulüm.
Bu kendini bir şey zannetme arzusu nedir.
Küçücük bir sivrisinek öldürebilir bizi
Bir karınca bizi delirtebilir. Kokladığımız bir çiçek bütün uzuvlarımızı felç edebilir
Kime , neye bu afra tafra.
Bu küçük dağları ben yarattım edası kime
Milyarlarca yıl içinde bir nefeslik ömrümüz varken
Ne için bunca nefis
Sahi kim eksilir gülümsemekten.
Lütfen demek kimi küçültür.
Teşekkür etmek çok mu zor.
Bak yaşıyorsun.
Nefes alıyorsun hortumlara bağlı olmadan.
Yürüyorsun.
Konuşuyorsun.
Gülümsüyorsun.
Bağırmak niye.
Sevgi dururken yüreğine nefreti yük etmek niye.
Gülümse gülüm.
Gülümse dostum
Gülümse arkadaşım.
Gülümseyin ey insanlar.
Dünyada yeterince kötülük var zaten
Bir de siz kötülük etmeyin kendinize.
Madem ki bir aşkın hatırına kuruldu bu dünya.
Yaşatın işte binlerce aşkla.
Sevmeyi sevin önce.
Ben buyum derken herkesi de olduğu gibi sevmeyi bilin
Kurumasın saksıda çiçekler.
Ağaçlar ölmesin.
Çocuk yanaklarında Ağlamasın yıldızlar
Hayat her gün bayram olmasa da
Eksilmesin pencerelerden kuşlar.
Admin
