DEV ve ARKADAŞLARI
Bir varmış bir yokmuş. Ülkenin birinde etrafı ormanlarla çevrili bir yer varmış. Bu yerde her çeşit hayvan yaşarmış.
Bir tarla faresi; koklaya koklaya yiyecek arıyormuş tarlada, uzun kuyruğuyla oradan oraya dolaşıyormuş. Fare, çok akıllı ve uyanıkmış, bir tehlike anında kaçmaya hazır gibiymiş.
Birden kulaklarını dikmiş, yolunda gitmeyen bir şeyler varmış. Ormandan sesler geliyormuş, korkup telaşlanmış, nereye saklanacağını bilememiş. Yuvası da epey uzaktaymış, koşarak kaçmayı düşünmüş.
Derken, ormandan bir tilki çıkıvermiş, korkmuş ve telaşlıymış, fareye doğru koşmaya başlamış. Fare de tilkiden kaçıyormuş, ikisi aynı anda durup arkalarına dönüp bakmışlar.
Gözleri, korkudan kocaman olmuş bir kurt çıkmış ormandan. Beni de bekleyin! beni de bekleyin! diye sesleniyormuş; nefes nefese, peşlerinden koşuyormuş. Tam yaklaşmış ki fare durmuş. Kurt, o hızla biraz öne geçmiş.
Fare, “Durun!” diye bağırmış. Tilki ve kurt durmuş , şaşkın şaşkın bakıyormuş. “Nerede! Nerede o?" demiş, kurt.
Tam o sırada domuz çıkmış ormandan, zavallı hızlı koşamıyormuş. Ve peşinden bir tavşan çıkmış, zıplaya zıplaya , domuzdan önce gelmiş.
Fare şaşkınlıkla, “Ne yani siz beni yemeyecek misiniz?” demiş, hepsi birden "Yoook" demişler. Arkalarına bakarak “O bizi yiyecek” demişler. Tarla faresi, hiç bir şey anlamamış; iyice sinirlenmiş, "O da kim?"diye arkasını dönüp bakmış.
Ormandan kocaman bir dev çıkmış. Kocaman gözleri ışıl ışılmış, kollarını kaldırıp "Ooo!" diye bağırmış. Korkuyla kaçan hayvanlara bakmış, beni de bekleyin demiş.
Tarla faresi, “Durun!” diye bağırmış yine. Hepsi birden durmuş, hala korkudan tir tir titriyorlarmış. “Sizi yemek istediğini nereden biliyorsunuz?” diye sormuş.
Kurt, derin bir nefes almış, “Görmüyor musunuz? Kocaman bir dev... bizi kovalıyor” demiş.
Fare, hızlıca düşünmüş ve sormuş, “Ormanda neyle beslendiğini gördünüz mü?
Kurt, “Ben gördüm; meyve yiyordu” demiş. Tilki, “Ben de meyve yerken gördüm” demiş. Tavşan ve domuz “Ben görmedim” demişler.
Tarla faresi, uzun kuyruğu ile kendine güvenli bir şekilde hepsinin önüne geçmiş. Diğerleri, korkudan titreyerek farenin ne yapacağına bakıyorlarmış.
Fare, “Dev kardeş, bizden ne istiyorsun, bizi niye kovalıyorsun?” demiş.
Kocaman devin yüzü, şaşkınlık içinde, sesin geldiği yere bakıyormuş, toprakta bir şey arar gibi.
Tarla faresi, ayak parmağının ucuna bir ısırık atmış. Kuyruğunu kaldırmış, “Buradayım” demiş. "Söyle bakalım, bizden ne istiyorsun?”
Dev, kendini göstererek “Ben mi?” diye sormuş. “Evet, sen; bizi neden kovalıyorsun?”
Dev, masum masum bakmış, “Sizinle arkadaş olmak, oyun oynamak istiyordum... Ben sadece, kovalamaca oynadığımızı sanmıştım” demiş.
Tarla faresi, düşünceli düşünceli, “Sana nasıl güvenelim? Sen, kocaman bir devsin” demiş.
Dev, arkasını dönmüş, kocaman ormanı göstermiş; “ Bir sürü meyve topladım, istiyorsanız gelin beraber yiyelim; sizinle seve seve paylaşırım” demiş.
Fare, biraz daha rahatlamış, “Olur” demiş. “Oyun oynarız değil mi arkadaşlar” diye sormuş. Onlar da rahatlamış, hepsi birden, “Olur” demiş. Ama yine de temkinliymişler... Ta ki devin; tüm yiyeceklerini onlarla seve seve paylaştığını ve hiç bir zararı dokunmadığını görene kadar.
Ön yargılarının ne kadar yersiz olduğunu anlayınca iyi birer arkadaş olmuşlar. Birlikte meyveler yeyip, hep beraber oyunlar oynayarak arkadaşlıklarının tadını çıkarmışlar.
