ÇÖLLERE SALAR BENİ
Gönül düştü âh-u zâra, vuslata ferman ister,
Çeşmimden dökülen yaşlar; biçare kılar beni.
Derûnumda gizli yara; bin türlü derman ister,
Önüme çıkan yokuşlar; çöllere salar beni.
Zehir kusan gecelerim; nebze ziyaya muhtaç,
Ümitlerimi katledip, hicranlar talar beni,
Akkorlaşmış yüreğimde; anılar sevgiye aç,
Zemheride yalın ayak; yollara salar beni.
Ahvâl-i pür melalimi sundum; şahlar şahına,
Murad ederse bu hâlden; o azad kılar beni.
Boş dönmez; boynu bükük sığınan dergâhına,
Lâkin mağrurâne tavır; hışmına salar beni.
Editör: Suna Türkmen Güngör
