ÇOCUKLUĞUMUZUN BAYRAMLARI
Kiler ve mutfakların boş kalabalık olmadığı ama evlerin içi ve sokakların kalabalık şenlik havasında olan diyardan, bolluk ve bereketin olduğu ama huzurun ruh sağlığımızın bozulduğu bu diyarda kendimi buldum bugün.
Kıyameti fısıldayan bayramlar havasını yaşarken insanlar, karınları tok, gözü açtı.
Ruh halimle bir anda geriye seksenlere kadar derin ve hüzünlü bir yolculukta buldum kendimi.
Biz çocukların akşamdan kara lastik ve naylon kavurcuk ayakabılarımızı yıkayıp baş ucumuzda saklayarak, sabah Bayram Namazı'ndan sonra ilk işimizdi şeker ve harçlıklarımızı toplamak.
Kurban kesimlerinde öyle boğa ve düve pekte kesilmezdi, difriz derin dondurucularda pek yoktu veya eti saklamak pekte alışılabilen bir şey değildi. Genelde koyun, keçi biraz daha durumları iyi olanlar koç keserlerdi. Kestikleri kurbanlık etten önce en az yedi pay yapıp hiç kurban kesmeyen komşularına ve etraftaki diğer komşulara dağıtılır, kurulu yanan bir sobanın üzerinde pişen eti çocuklara, bayramlaşmak için gelenlere ikram ederlerdi.
Sılahi rahim önemliydi mukaddesti, mezarlarda Kur-an sesleri yükselir, sesler arşa dayanır, Fatihalar okunurdu.
Hele ki bir hasta varsa; illa ki ziyaret edilir, helallik alınırdı.
Küskünler muhakak barıştırılırdı. Karşılıklı komşu ziyaretleri sokaklarda adeta bir karınca hareketine benzer bir yoğunlukla hal alırdı. Üç dört gün bu karşılıklı bayramlaşmalar devam ederdi.
Bügüne bakınca sokaklar boş difrizler dolu ama insanlar mutsuzdu.
Yine de yüreği insanlık için atan merhamet besleyen...
Siz değerli dostların "Mübarek Kurban Bayramını tebrik eder sağlık ve esenlikler dilerim"
Daha da beteri Rabbim bügünlerimizide aratmasın dileğiyle...
