BÜKÜP DE GİTME
Ömrümce ilk defa mutlu olmuşken
Aradığım aşkı sende bulmuşken
Gülmeyen talihim senle gülmüşken
Ellerin elimden çekip de gitme.
Gidersen sevdiğim ışığım söner
Kararır âsuman geceye döner
Ne kurur gözlerim ne yaşım diner
Gönlüme hüzünler ekip de gitme.
Sensiz dinmez olur gönülde sızım
Kar borana döner baharım yazım
Kalmaz bu dünyaya hevesim hazım
Dünyamı başıma yıkıp da gitme.
Bu gönül köşkümde baykuşlar öter
Ne ocağım yanar ne bacam tüter
Yanarım uğrunda Kerem'den beter
Bu hicran nârında yakıp da gitme.
Gidersen sîneme hançer sokulur
Damarımda akan kanım çekilir
Sararmış gül gibi boynum bükülür
Bu garip boynumu büküp de gitme.
Dertlerim dağ olur boyumu aşar
Zannetme Za’ifi’n sensiz de yaşar
Dökülür dîdeden yaşlarım coşar
Gözümden yaşları döküp de gitme.
