BİR KİTAP: DAKA / EROL YALÇIN
Felsefe, fantastik, edebiyat ve maneviyatın bir arada olduğu bu yolculukta kendini kaybetmiş, yolunu şaşırmış Mahir'in kendini bulması, Allah'a ulaşması, yakınlaşması için kardeş olan Lamia ile Halid Faris'in birer iyilik meleği olma özellikleriyle anne ile evlatlarını da kavuşturma çabası, azmi, mücadelesi anlatılmaktadır.
Okurken değil sadece Mahir'in bulunduğu muammalık, karmaşık hayattaki karanlıkta kendini bulması kendimiz de içinde bulunduğumuz karanlık yolculukta güneşin doğuşunu ya da geceye ay düştüğünü görebiliyoruz. Kendimizi arayışta buluyor ve daka oluyoruz.
Okurken düşündüren altını çizdiğin birbirinden güzel alıntılara sahip oldum. Birkaç tanesini şöyle bir yazayım.
İşte huzur veren alıntılar:
Kendini yitirmeyi göze alarak düşünürsen hiç bilmediğin şeyler keşfedeceksin.
Rabbimden uzak olanın beldesi, kendi kendine konuşmanın tesellisine bile kapalı kapkara bir ıssızlıktır... Kendinin kendinde arayarak bulamazsın.
İnanmak lafla başlamaz ve lafla da yürümez...
Dua eden ve yürüyen birini, hiçbir mutsuzluk durduramaz
Canın ne istiyorsa ölümüne tersine git, yepyeni bir hayatın kapısı açılacak.
Koltuğa gömülerek okuduğun kitaplar ancak yaşamın ninnisidir...
Seni kendisine bağlayan her bilgi ve sanat köleliktir. Fakat efendilerin kurduğu uyuşuk yaşamdan koparıp varlığın kökleriyle sallayarak kişiyi Rabbine doğru uyanışla yolculuğa çıkaran her bilgi ve sanat ise lütuftur.
Doğruları başkalarından bekliyorsan aradaki yanlış sensin.
Hiç kimsenin sadece kendisine ait bir düşüncesi ve hayali yoktur. Her duyuş ve düşünüşün ülkesi, halkı, efendisi ve medeniyeti vardır.
Zamansız öğrenilen her bilgi, ayaklarının altından mekânı çeker alır!
Bedeli ödenmemiş her bilgin damarlarda zehirdir.
Dostlarıyla çok keyifli bir hayat sürenin tek eksiği kendisidir.
Köle, her istediğini yaptığı yerde değil kendi isteklerinden kendi isteğiyle vazgeçtiği yerde hürriyetine kavuşur.
