BABA KİMDİR
Baba;
Sofraya konan, pastaya bakıp
Ben pasta sevmem ki diyen adamdır
Çocuk yesin diye, masadan kalkıp
Tütününü sarıp, yakan adamdır.
Baba;
Sevgiyi içinde yaşar, yaşatır
Gönlü deryaları sarıp, kuşatır
Gözleri ağlamaz, ancak ağlatır
Ruhu Arafat’a çıkan adamdır.
Baba;
Bazen güneş olur, bazense gölge
Aile içinde terazi, denge
Dünya durur dünya!, adı geçince
Öldüğünde bile, gülen adamdır.
Baba;
Bana koca dağdır, sana üründür
Kimine gelecek, kimine dündür
Umutla yeşeren, öyle bir güldür
Zalime, kinini kusan adamdır.
Baba;
Hayatta yüzmeyi, kulaç atmayı
İlk ondan öğrendik, balık tutmayı
Askerlik yapmayı, asker olmayı
Şeref sayan şeref, güzel adamdır.
Baba;
Türklük şuurunu, içinde duyan
Sevdasını bile, arkada koyan
Gurbetlerde gizli, gizli ağlayan
Bahtını tarayan, sayan adamdır...
Baba;
Hangi cümlelerle, anlatsam onu
Kifayetsiz kalır, çaylardan duru
Çatlak elleriyle, ister yağmuru
Ekinle beraber yanan, adamdır...
