AZAP TOHUMLARI
Bitmemiş hikayeler diri tutar insanı.
İğne ucuyla kazdığın çukurlara
Yeniden diyerek gömdüğün umutlarını
Gözyaşlarınla sularsın.
Öğretisini bilmediğin dualara sarılırsın
Çaresizlikle
Bir değil
Günlerce ölürsün kısık nefesinle…
Dar vakitlere sığdırdığın yüreğin
Senden izinsiz giriverir
Kıyamadığın o derin gözlere.
Dudaklarında birikir çığlıklar
Susarsın.
Karanlık köşelerde açarsın bakla falını.
Köşe başındaki çiçekci ablanın
Israrla uzattığı tek gülü
Hayır, demek yerine
Belkilere bırakıp
Umut tohumlarını çapalamaktan
Katranlaşmış ellerinle alırsın.
İnsansın
Anlatamazsın.
Sevdalısın
Sana gelmemeye ant içmiş yolları gözlersin.
Ufkunda çizilmiş duvak resimleri muğlak
İsim koyamadığın acılar azar azar çıkar
Ulaşılamayan dağların doruklarına
Kır çiçeklerine dokunmak istersin .
Kolun naçar…
Kırık bileklerinde suskun kelepçe.
Azap rüzgarları eser
Koca bir sevdayı hapsettiğin göğsünün üzerine.
Devrilirsin
Kalkamazsın, bedenin dimdik ayaktayken.
Yanarsın
Yine de susarsın.
Sana inat gölgen kusar
Tüm kusursuz cümlelerini.
Bitmemiş hikayeler diri tutar insanı.
Yaşanacak kararsız baharlara aldanırsın.
Cansın
Yangınlardasın
Susarsın.
