AYNA AYNA SÖYLE BANA
Gün doğarken güneşin yüzüme vurmasıyla uyandım, elimi yüzümü yıkayıp banyodaki aynaya baktım. Saçlarımda ilk aklar belirginleşmiş, cildimde de ince kırışıklıklar. 'Biraz da kilo almışım galiba!' diye düşündüm, hemen uzaklaştım oradan. Odama geçip, çok sevdiğim boy aynasının karşısına geçtim. “Ayna ayna söyle bana, var mı benden güzeli bu dünyada?' diye sordum.
Aynanın yansıması sanki cevap veriyormuş gibi geldi bana. "Az yaklaş bakayım, ne diyeceğim sana." dedi. "Hala gençsin, güzelsin ama biraz yaşlanıyorsun galiba.” diye fısıldadı kulağıma.
Şaşırmıştım, “Aaa, deme sakın öyle bana.” "kırılma" diye devam etti ayna; "Gel yanıma biraz, daha" dedi. "Bakma öyle yaşa başa, kırlaşmış saçlarına, göz kenarı kırışıklıklarına. Ne güzel doğayla iç içesin, kuşlar yanına gelmiş bile."
“Göz kenarımdaki çizgilerden, kaz ayaklarından bahsediyorsun galiba?” diye sordum.
Devam etti sonra “Saçına bir boya, indir yaşını kırka. Hem güzellik şimdi biraz da parayla. Aman sakın sen onlara uyma... Bulaşma hiç botox’a, dönmesin yüzün beton atmışa. Sen yüreğini güzelleştir, içindeki güzellik yansıyacaktır yüzüne. Tebessüm et, en samimi, en doğal gülüşünü kondur yanağına, yeter de artar yeniden güzel olmana. Hem de bedava."
Odamın kapısı açıldı; ''Anne ne yapıyorsun, kimle konuşuyorsun?'' diye seslendi kızım.
Sahi ben kimle konuşuyordum? 'Delisin kızım' dedim kendi kendime.
Tekrar; “anneee iyi misin?"
Kızımın sesiyle irkildim, yüzümde bir gülümseme yerleşti. Yanına gittim, sıkıca sarıldım. Gözlerindeki ışıltıya bakarak şükrettim, içim huzurla doldu. Kısa bir süre sonra doğacak torunumu düşündüm. Belki de yaşlanmak, yaşamın bize sunduğu en güzel hediye. Artık yaşımın bana getirdiği deneyimlerle, olgunlukla, huzur bulmuştum. Ne de olsa gerçek güzellik, gençlik içimizdeki ışıktan geliyordu. İçimdeki enerjiyi hiçbir zaman kaybetmeyeceğim çünkü boşuna demiyorlar, her yaşın ayrı bir güzelliği var.
Ve ben, yaşamın her anını dolu dolu yaşamak için sabırsızlanıyorum. İçten gelen bir duyguyla, tekrar aynama baktım. Bana gülümseyen yüzümü gördüm ve içime bir huzur dalgası yayıldı; "Evet, ben tam olarak olduğum yaştayım. Sağlıklıyım... Ve ben sevdiklerimle huzurla yaşlanmak istiyorum. Saçımdaki beyazları, yüzümdeki kırışıklıkları daha çok seveceğim. Her bir kırışıklık, acı-tatlı bir anının ve bir gülümsemenin izleriydi.”
Aynaya baktığımda, hayatımın hikayesini görüyordum ve her bir anı, etrafımdaki insanlar yaşamın bana sunduğu en değerli hazineydi.
Ben de bana sunulmuş bu yaşamın kıymetini bilerek, her haline şükrederek yaşayacaktım.
Aynama döndüm göz kırparak; “Teşekkür ederim.” dedim.
O da sessizce parladı sanki…
Kızıma sarılıp odamdan ışıldayarak çıktım.
