ZİHİNDEN KALBE
Evet
Dünde bıraktıklarım var..!
Kalbim ayaklanıp o güne koşmak ister hep...
Bir umut;
Olur da o şehirde güzel bir anıya yetişirim diye!
Ya ben?
“Yaşlandım yorma beni” derim…
Kalbim her daim o şehirdedir.
Doğdum, çocuk oldum, büyüdüm ve aşık oldum.
Lakin ben çetin bir adamım, kavgalıyım.
Şu hayaller yok mu? Direniyorum.
Öyle mutlu olmak istiyorum ki…
Kötü anılarıma bile gitmek istiyorum.
Başka türlü soğutamıyorum yüreğimi.
Biliyorum sonunda yenileceğim.
Çok küçük hayaller kuruyorum.
“Geride hiç bir şey yok” demek büyük hata.
Kesinlikle bu hayal bana verilmiş mühendislik harikası.
Özlem duyduğum ne varsa içime dolduruyor...
Ve koltuğuna oturup seyahat ediyorum, gidemediğim ne varsa...
“Bütün bu olanlar nedir?” diyorum.
Kalbim en küçük hayali düşünmek zorunda.
Aşk yüce bir soluk deniz gibi.
Giden unutmak, kalan serinlemek ister.
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
