ZAMANSIZ
Vildan Akkaya'ya...
Kim bilir kaç asırdır zulümle sulanmakta
Yeryüzü sürgününde yaşıyorum amansız
Sanırsın bedenime bir zehir bulanmakta
Kederden dolup dolup taşıyorum apansız
Zalimin ettiğine şaşıyorum zamansız
Sesin yankılanırken şehrin sokaklarında
Bir kurşunluk sevdaydın masum şakaklarında
Yüreğinin umudu kaldı korkaklarında
Öylece boynu bükük duruyorum apansız
Saati hasretine kuruyorum zamansız
Yürümek ağır bir yük hiç olmayan yerdesin
Kalbimdeki ateşte, gözümdeki ferdesin
Geçmek ne mümkün işte, sen bendeki serdesin
Senli sessizlikleri arıyorum apansız
Başıma türlü dertler sarıyorum zamansız
Pus içinde bir çocuk, giz içre sırdın oysa
Narin sandılar seni, demiri kırdın oysa
Kimine gül goncası, kimine ardın oysa
Gözlerimden sevgimi döküyorum apansız
Kalbimi ciğerimden söküyorum zamansız
Karanlığın gizemi sarmışken bedenimi
Gelenler çare olmaz, özledim gidenimi
Unutmak mümkün değil aklı kör edenimi
Kalbimi bin parçaya bölüyorum apansız
Her saat biraz daha ölüyorum zamansız
