ZAMANA KÜSMÜŞ HASRET YOLCUSUYUM
Ayaz gecelerin soğuk nefesinde
Yalnızlık şarkıları söyledim ben hep..
Notalar sessizliğin figanını
Sensizliğe bıraktığında üşüdü nağmeler
Yokluğunun ürküten zulmünde...
Yalnızlığın kollarında matem tuttu
Sözler...
Kemanın ince teline döküldü
Dile düşen mısralar...
Notaların sessiz figânı
Gönül sazıma vurdu ince ince..
Ilık nefesini hissettim ay ışığının gölgesinde
Dönüp baktığımda bir şey yoktu
Yoktu hayalden öte..
Ayaz gecelerimin hasret kokan
Soğuk koynunda nemlenmiş duygular
Çok bekledi bir selamı esen yelin
Geceye demlenmiş can çekişen umutlarında..
Örselenmiş karanlığın sükutu
Korkutmuyor değil gecenin mateminde
Karanlığa meydan okuyan ürkek hallerimi..
Bir nokta misali küçülür şu aciz bedenim
Hasret naralarının eriten korlarında..
Bedeli ödenmiş zamanın
Saatlere dökülen ızdırabı
Vurur gecenin yargıcı misali
Soğuk düşlerimin üşüyen duygularına
Mıh gibi..
Küllenmiş özlemler kalır
Hatıraların Mahrem koynunda
Bir sır gibi..
Kaderi meçhule terkeden sevgili
Bekle beni !!
Döneceğim bir gün mutlaka dedi
O gün hâlâ gelmedi..
Zamana küsmüş hasret yolcusuyum
Ne farkeder
Ha bir eksik ha bir fazla dertler...
Hayat işte
Kimine şarkı söyletir efkar uğruna
Kimini inletir katran bağlamış yaraların
Kanayan deryasında...
