YÜREĞİMDE KAÇ GURBET SAKLI...?
Ahh be gurbet, beni daha kaç gurbet günü ile sınayacaksın?
Biliyor musun artık korkutmuyorsun beni.
Neden biliyor musun?
Ülkemden, Atamdan, Ailemden uzaktayım.
Ama onları her daim yüreğimde taşıyorum.
İnsan doğası gereği, her yere alışıyormuş,
her yere uyum sağlıyormuş.
İstesin yeter ki.
Yeter ki yaşadığı yerde simit ve Türkçe konuşan olsun.
Siz bilir misiniz ki, gurbet ellerde simit görüp de alıp yemek paha biçilemeyen bir andır..
O duyguyu siz bilemezsiniz.
Ancak gurbetde yaşayan bilir bunu.
O an kişi İstanbul'un bir noktasında ya da İzmir Kordon boyunda ya da Ankara'nın bir sokağında, kısacası Türkiye'nin bir yerinde hisseder kendini...
Buna da sebep, sadece bir simit!!!
Ahhh be gurbet işte bu yüzden korkutamazsın beni.
Çünkü aklım gurbetde olsa da yüreğim gurbet günlerini geriye doğru saymakta.
Umutları her gün yeşertecek sebepler bulur Gurbette ki her can.
Öyle sarılır ki umutlarına, evlat misali büyütür onları.
Hayatımızın her anı bir gurbet bizim için.
Herhangi bir anında, gurbeti yaşadık biz.
Okul sebebiyle
Evlilik sebebiyle
İş sebebiyle
Göç sebebiyle....
Hayat sebebiyle
Üstlendiğimiz rol sebebiyle - en ağır olanı da bu!
Dedim ya, yüreğimizde kaç gurbet saklı?
Yer kaldı mı sahiden, daha başka başka gurbetleri saklamak için?
Herkesin farklı, farklı hedefleri var, herkesin motivasyonu farklı gurbet için.
Kimi macera diye başlar, sonunu getiremez, kimi ise yeni hayat kurma çabası.
Kimi kara sevda yüzünden.
kimi sadece hava değişimine ihtiyac duyar.
Çeşit, çeşit bir sürü sebep....!
Gurbeti anlatmak için sözler bile yetersiz aslında, kimse tam olarak anlatamaz.
Hep bir şeyler eksik kalır anlatılsa da.
Çünkü herkes farklı, farklı yaşar gurbeti.
Atalarımız bile hatta, değişik aktarmışlardır bize, örneğin:
" Doğduğun yer değil, doyduğun yerdir vatanın diye" peki bu doyduğumuz yerin adı neden gurbet?
Vatanımız, günün her hangi bir anında, ansızın gelir aklımıza, acaba hava nasıl orda?
Soğuk mudur, sıcak mıdır?
Ihlamurlar çiçek açmış mıdır?
Yakınlarım ne yapıyor şimdi?
Bizi düşündüler mi hiç?
Değişen ne oldu?
Mahalle aynı mı?
Park yerinde duruyor mu?
Eskiden oynadığımız, bisiklet sürdüğümüz Park???
Bize çocukluğumuzu hatırlatan tek şey, belki.
Eskiden sokaktan eve gelmezdik. Oyunlar hep yarım kalıyor, bir türlü doyamazdık.
Yine öyle tatilden tatile geldiğimiz Türkiyemize yine doyamıyoruz.
Sayılı gün ile gelip, günleri saymaya bile korkuyoruz, çabucak biticekmiş gibimize gelir.
Yüreğimde kaç Gurbet saklı??
Sahi kaç tane saklı...
Çocukluğumuz?
Gençliğimiz?
Ailemiz?
Çocuklarımız
Tarihimiz?
Vatanımız?
Kültürümüz?
Tam olarak kaç tane???
3 mü 5 mi???
Kaç Gurbet saklı Yüreğimizde??
