YENiDEN
Ben geldim…
Üzerimde kışın serinliğinden kalma bir sessizlik,
Ve içimde filizlenen binlerce kelimeyle…
Geldiğim yer, uzun bir suskunluğun eşiğiydi;
Şimdi konuşuyorum,
Çünkü suskunluğumun yerini yeşeren cümleler aldı.
Güneş, gökyüzünden öte,
İçimdeki karanlıkları da aydınlatıyor artık.
Işık, kalbimin en derin köşelerine sızıyor,
Ve her parıltı, içimde yeni bir umut başlatıyor.
Ağaçlar gibi arındım eski yüklerimden,
Ve yeniden giyindim;
Yaprak yaprak umutla.
Gördüm ki:
Her şey geçiyor,
Fakat geçen her şey,
Bıraktığı boşlukla büyütüyor bizi…
Toprak nasıl unutmuyorsa ilkbaharı,
Ben de unutmuyorum küllerimden doğduğumu,
Düşündükçe, yürüdüğüm yollar çiçek açıyor sanki,
Adımlarımın altında filizleniyor ağaçlar.
Anka kuşunun kanadında seyrediyorum zamanı,
Ne geçmiş tam gitti,
Ne gelecek çok uzak…
Ama ikisi de bir gülüş kadar hafif şuan.
Mutluluk artık bir anın içinde değil,
Zamanın her diliminde yerleşmiş bir iz gibi.
Yavaşça bir ömrün içine örülmüş,
Sabırla, sevgiyle,
Ve cesaretle taşınan bir yük gibi.
Artık sabahlar daha anlamlı benim için.
Hayat, gözümü açtığım her gün,
Yeni bir şans veriyor bana;
Geçmişin yükünü değil,
Ondan öğrendiğim gücü taşıyorum içimde.
Baharı da seviyorum artık.
Çünkü o, doğanın bana verdiği ikinci bir şansmış…
Gülümsemeyi unuttuğum günlere,
Umut getiriyormuş bana usulca.
Seviyorum…
Bir çiçeği adını bilmeden sevmeyi,
Birisine “iyi ki varsın” demeyi,
Bir kelimeyi, sadece iyi hissettirdiği için söylemeyi.
Ve biliyorum:
Gelecek korkulacak bir yer değil
Orada beni bekleyen şey,
Kendi cesaretimin yansıması…
Bu yüzden artık yürürken
Yere değil,
İleriye bakıyorum.
Gökyüzüne daha
Kendime daha az kırılarak.
Çünkü insan,
İçindeki fırtınayı dindirmedikçe, huzurun rüzgarını hissedemez.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
