YAZMAK
Sana kötülük üzere gelmedim. Toprağına ilk ayak bastığım yerden sular fışkırdı. Bu bile tek başına yeterliydi, kalbimin temiz olduğuna delil.
Atları azad eyledim, artık yük taşıyıp arabaya koşulmuyorlar. Sadece sevgi taşıyorlar gümüş eyerlerinde.
Seni iyi düşündüm hep, iyilikle düşündüm. Kanadının biri kırıktı sanki uçamıyordun. Ben sana kanat olmak istedim. O dağların, ormanların üstünde tekrar keyifle uçabilmen için ben sana kanat olmak istedim.
Ben sana kumanyalar getirdim hatırladın mı? Bir gece, bulunduğun o kampın üstünden sana su ve yiyecek attım. Hatta inip seni alacaktım ama sen "şimdi değil" dedin.
Benim anam Nil suyundan gebe kalmış, o yüzden mayamda kötülük yok. Ben hep su gibi akmışım sana doğru. Yorulduğum yerde durmuş, birikmiş ve yoluma devam etmişim.
Danyal değil, benim bu yolu çizen.
Senin tam ayaklarının dibinden geçiren Fırat ve Dicle’yi. O yüzden senin her yerini güllerle bezemedim mi? İnsanlar akın akın gelmedi mi?
İbrahim’in karısı Hacer’i ve oğlu İsmail’i sana getirmedim mi?
Benden sana kötülük gelmez. Ben çiçek tarlalarında büyüdüm. Meyve bahçelerinde oynadım. Bu büyük ailenin kucağında, en güzel duyguları onlarla yaşadım. Karşılıksız sevmeyi ben onlardan öğrendim. Bana verdikleri için hiç birine maddi bir bedel ödemedim. Onların böyle bir talebi olmadı. Seni böyle beklentisiz ve sonsuz seviyorsam sebebi bu.
Ben sana gelirken kuşlarla geldim işte gör. Seni o minicik kanatlarıyla Bozdağ’ın zirvesine kadar uçursunlar istedim.
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
