YAZMAK
İnsan salt yarasını gösteren ya da mutluluğunu anlatan bir eser yazamaz mı?Yazdığımız eser mutlaka ideolojik bir öğretiye, toplumsal bir kesime dayanmak, onunla içselleşmek zorunda mıdır?
Edgar Ellen Poe'nin Annabel Lee şiiri ne kadar politik bir şiirdir? Ya da o günün hangi politik düşüncesine, hangi sınıf hareketine tabidir. Bence o şiir sadece aşk şiiridir, özgün bir aşk şiiridir. O kadar güzel yazılmış bir şiirdir ki dünya üzerinde milyonlarca insan o şiirde kendini bulmuştur. Sağcısı ve solcusu, işçisi, esnafı, sosyalisti, kapitalisti o şiiri okumuş ve beğenmiştir. Demek ki insanları ekonomik olarak kategorize etmek duygusal bağlamda aynı sonucu vermiyor.
Biz birey olarak nasıl bir kültürel beslenmenin içinde olduğumuzun farkında değiliz çoğu zaman. Yazarken ben işçiyim, ben işverenim diye düşünerek yazmayız. O an salt bir insanızdır ve maruz kaldığımız acı ve sevinci oturur yazarız.Yazmak demek o anki durumumuzu bizden başkalarıyla paylaşmak demektir.
Benim yazdığım durumu birebir yaşayan, içinde hisseden insan politik bilince sahip olmasa da o eserle kendisi arasında bir bağ kurmuştur. Bu bağ sınıfsal ya da politik bir bağ değil salt insani bir bağdır.Yazan, kendini kuşatan sınıfsal ve ideolojik kalıpları biraz da bu şekilde kırmaz mı? Dinamik bir hayat, hangi sınıfın kurallarına hapsedilebilir, hangi ideolojinin normlarına uyması istenebilir? Stalin, Franko, Salos, Pinoşe bunu denemedi mi?Sonuç ne oldu?
