YANGIN
bir bebek doğar
kutuplarda
bir hücrem büyür
Afrika'da
açtır çocuk
bin hücrem ölür
çölde kumum
okyanusta
mikroskobik bir damla
suya susuz
bir çiçeğim
bulutsuz o ormanda
bir ayağım
Avrupa'da
bir ayağım
Asya'da
dağılmışım
tüm dünyaya
benliğim paramparça
kızıl idi rengim önce
sonradan melezleştim
gelmeden beyaz adam
doğa ile kardeştim
filmlerde vahşi oldum
kafa dersi yüzen
soyu asil
bir soysuzum
öz yurdumda
artık ben
tenim kara
bahtım kara
adım çıkmış zenciye
beyaz gözlerde hiçim
pazarlanan bir köle
atamdan miras kalmış
paslı kelepçelerim
bu nasıl bir adalet
neydi günahım benim
insanı insan bilip
kıymet bilemediler
din dediler
ayırdılar
ırk dediler
böldüler
bin yıllardır
neden öldü
hala bilmez ölüler
yaşayanlar
sanki diri
ruhlarımız çarmıhta
öfke eker
kin biçeriz
adımız
insan hâlâ
bunca bilge filozof
yazdı çizdi anlattı
şair söze ilhamı
ressam renkleri kattı
notalarla bezedi
besteciler rüyayı
çağdaş bilim
teknoloji
fethederken uzayı
gene de paylaşamadık
şu güzelim dünyayı
kıyamet kopacakmış
yok olacak tüm varlık
hesap günü gelecekmiş
iyi peki
anladık
cehennem ürkütmesin
küle ateş ne yazar
kendi odunumuzu
toplarız azar azar
ne tam ölüyüz
artık
ne de ruhta canlıyız
hepimiz bu yangının
içinde kalacağız
ateşledik fitili
artık kaçış yok belli
yaktığımız ateşte
kavrulup
yanacağız
