YALNIZLIK VURUYOR BAZEN
Yalnızlık, içimden içimden vuruyor bazen,
Sarıyor ruhumu sımsıkı, bir koza gibi.
Siniyor üstüme duman duman…
Sigara misali…
Zoruma gidiyor, gücüm yok atmaya üstümden,
Battıkça batıyorum…
Farkı yok karanlık uçurumlardan…
Ne zaman geldim ben buralara…
Ne zaman ayrı düştüm kalabalığımdan…
Zaman gün batımında,
Ya da vakit tan…
Ayrımı yok aydınlığın karanlıktan…
Güneş böyle fersiz doğmazdı bir zamanlar…
Sabahın tazeliğinde atlardım hayatın içine.
Her yanım güneş, her yanım aydınlık,
Bir elimde sevinç, öbüründe mutluluk…
Koşmak güzeldi umutla, hayat yollarında…
