YAĞMUR SONRASI
Tezatların içindeki aşk...
Kuş gibi konuyorsun kalbimin ortasına, sen diye atıyor.
Bazen vahşi damarıma basıyorsun, içimdeki korkuluklar ürküyor.
Biraz gülümsüyorsun, şımarıyorum çocukça.
Yüzünü asıyorsun, ben gözlerinde asılı kalıyorum.
Ne çok tövbe birikmiş dilime!
Günahlarımı affedecekmiş gibi derin bakışların.
Bazen yuksek bir kaide gibi büyüyorsun, ben taş kesiliyorum karşında.
Sevmenin güzelliğini hissederken dağıtıyorsun duygularımı.
Bazen çocukluğa dönüp, kumdan kaleler yapıyorum sana, elinin tersiyle dağıtıyorsun.
Ben yaklaşmak istiyorum sen itiyorsun.
Sudan sebeplerle, derya olup beni içimde boğuyorsun.
En güzel sözcükler biribiriyle yarışıp çıkıyor avazımdan, boğazımı sıkıyorsun.
Öyle güçlüsün ki, son nefesimi verirken, hayat öpücüğüyle hayata döndürüyorsun.
Seni sevmek o kadar zor ki, ben, hüzün bulutlarına karışıp, gözlerimde yağarken, sen yağmur sonrası gökkuşağı olup gülümsüyorsun.
