VEDA
Ben yokum artık mutlu kal...
Gidiyorum sevgilim hoşçakal..
Sonu olmayan bir sevdaya boyun eğdim yüreğimi...
Şimdi yollar dinlesin benim yarım kalmış hikayemi...
Bilinmezler otogarın da şimdi beni kim karşılayacak...
Benim geride bıraktığım şarkıyı şimdi kim tamamlayacak.
Ben yokum artık mutlu kal...
Gidiyorum sevgilim hoşçakal..
Ağladı düşüncelerim, ağladı yüreğim bu şehrin ıslak kaldırımlarında...
Seni aradı gözlerim, senin olmadığın halka açık mekânlarda...
Bulsaydım yarım bıraktığım şarkıyı tamamlayacaktım.
Yerden kaldırmadığın gururuma kanatlar takacaktım.
Bir seher yeli edasıyla alnına veda busesi konduracaktım.
Belki yine kalamayacaktım.
Ama sana son defa doya doya bakacaktım.
Nasıl sevmiştim ben seni...
Sen nasıl boz kıra döndürdün güller bahçesinde ki yüreğini...
Nasıl bir insanmışım ben böyle hiç bir şekilde ifade edememişim sana kendimi...
Oysa ben bu sevdaya ömrümü adadım.
Sen ise üç beş güzel hayale kandın.
Ben yokum artık sen mutlu kal...
Gidiyorum sevgilim hoşçakal..
Yan yana çekili fotoğraflarımızı, gönül rahatlığıyla yakabilirsin artık.
Nasılsa bizde bu gemiyle beraber battık...
Sonunda ben de aldandım kaçmak kurtulmak dedikleri o türküye..
Son buluşmamızda ki, gözyaşlarım kalsın benden sana hediye...
Benim de vardı, herkes kadar umutlarım.
Şimdi hepsini sıraya dizdim,bir bir kurşunlarım.
Dağlar kadar hayallerim vardı bu aşk üzerine...
Hepsini buruşturup üzerine basa basa yol alırım.
Ben yokum artık sen mutlu kal...
Gidiyorum sevgilim hoşçakal...
Kırıldı mutluluk şiirlerini yazan kalemim.
Belki daha mutlu şiirler yazar benim üstadlarım, pirlerim..
Ama bu da benim senin üzerine yazılmış son şiirim..
