ÜÇ ARKADAŞ
Benim iki dostum vardır;
biri Kâtip, biri Abuzer...
İkisinin de bir yanları bana benzer.
Kâtip hep yazar,
Abuzer kafası estimi dağ bayır gezer.
Katip mülayimdir, en çok onunla takılırım.
Bazen hepten mülayim olur ya, o vakit sıkılırım.
Abuzer, sözü nasıl da belden aşağıya vurdurur!
İnsanın kanına girer,
olmadık hayaller kurdurur.
Gün görmedik sözler vardır onda, bir de tüccar zekası...
Kuyumcuya gitsin,
yarım altını çeyrek fiyatına kırdırır!
Sohbeti hoştur
lâkin içerken çekilmiyor,
sataşıyor karıya kıza.
İlk kez karakol yüzünü o gösterdi Katip'le bize.
Katip ile içmek güzeldir.
O beni dinler, ben onu dinlerim.
Abuzer'i askerde tanıdım,
Katiple geçti çoçukluk günlerim. Onun şiirlerindedir benim acılarım, hüzünlerim...
Abuzer komünisttir biraz.
Lenin'i, Stalin'i bilmez ama... En iyi bildiği şey domino ve dama.
Eskiden kahveye giderdik,
kimse rakip olamazdı ona.
Katip daha muhafazar, daha ince ruhlu ve mutaassıp...
İyi çocuktur vesselam;
olsa da bir iki sevmediğim vasfı!
Üçümüz bir araya gelmeyiz pek.
Ekseriyetle yeke yek.
Birimiz imâ yapar,
birimiz söver yüzüne karşı direk.
Birimiz de izler curcunayı gülerek.
Hır çıkmasın, dostluk bozulmasın diye bir araya gelmeyiz bilerek.
Biz üç arkadaşız:
Katip, Abuzer ve ben.
Üç yaralı yürek, üç umutsuz seven...
