TULPAR İLE BİR GÜN
Duvarların üzerine üzerine geldiği anda aklına gelen ilk şey atına atlayıp doğanın koynuna sığınmaktı. Tabiatın sonsuz şefkatine sığınmış, duygularını bir sır olarak her zaman güvenle dost bildiği doğaya söyleyebilmişti.
Tulpar, sevgili atı; nazlanmaz ve her zaman keyifle Buse’ye eşlik ederdi. Tulpar’ın uysal olduğuna bakmayın, herkese karşı bu kadar özverili olamıyordu. Buse’nin sevgisini anlayabiliyor ve ona güveniyordu.
Doğa şarkısını rüzgâra katmış genç kızın kulaklarına üfürülmesine bırakmıştı. Zaman hem ilaç gibi iyileştirici olabilir hem insanın yüreğini çatlatıp darmadağın edebilirdi. Sağlam bildiğimiz kayaların bile zamana yenik düşüp, çatlayıp dağıldığı gibi… Doğa her rengi barındırsa da hava şartları değişip gülen bir yüzle açık havaya dönüştüğü gibi suratı asık gri bir gökyüzüne de dönebilirdi. Fırtına, yağmur… Hatta mevsimiyse kar dahi yağdırabilirdi. Hava kapalı gibi görünse de rüzgârın yüzünde dolaşarak saçlarını arkasına bir flama gibi dalgalandırıp, yüreğini heyecanla dolduruyordu.
Buse, zamanla sevginin bir tutsak gibi içine çekeceğini düşünememişti. Deniz fısıltıyla seslendi: “İçindeki dalgalanmaya dikkat et. Nedenini, niçinini iyice anla. Yüreğine sor, o sana söyleyecektir.”
Eşinin kıskançlığı çok sıkıcı olmuştu. Benliğinden uzaklaştığını düşünüyordu, karamsarlık sarmaya başlamıştı. Eşini ilk gördüğündeki özgüvenine hayran kalmıştı. Kendisini nasıl desteklediğini anımsadı. “Çok istediğin okulu bitirmeni tavsiye ederim. Süreçte yazarlığını geliştirebilir ve yazmak istediğin her şeyi yazabilirsin.” demişti ama zaman içinde ne olmuştu da bütün zamanını sahiplenmeye çalışıyordu?
Buse; güvendiği atının üzerinde gözlerini uzaklara dikmiş ve dalgınlaşmıştı. Atı da bir o kadar dikkatli, her hâline eşlik ediyordu. Buse için her şeyi kolaylaştırmak ve onu üzerindeki kasvetten kurtarmak istiyordu. Gökyüzü, deniz, doğa solgun bir yeşile bürünmüş; dikkatini dağıtmadan bir çözüm bulmasını istiyorlardı.
Uzaklardan bir şeyler yakalamış gibi algısı değişmeye başlamıştı. Gördüğü her şey zaman içinde değişebiliyordu. Denizin dalgaları uyarırcasına sanki zihninde yankılandı. “Her zaman dalgalı değilim, sen bunu iyi biliyorsun.” Havanın rengi, dün daha güneşli olduğunu anımsatırcasına soluk ve neşesiz görünüyordu.
“Mert’e daha anlayışlı olması gerektiğini, yapmak istediğim şeylere zaman ayırıp gelişmeme fırsat vermesini söyleyebilirim.” diyerek rahat bir nefes aldı, atını hızlandırmaya hazırlanıyordu.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör:Seher Uslu
