SUSTUM
Şimdi ben sustum.
Yüreğimde dillenmemiş tüm hüzünler,
Patlasa da her gece içimi kanatarak,
Sustum ben.
İsrafil’in suru üfleyeceği ana kadar,
Hatta ondan sonra bile,
Harf, harf, hece, hece sustum..
Şimdi konuşsun kim varsa konuşacak.
Ne varsa bize dair konuşsun.
Hangi sokak varsa varsa odun pazarına çıkan,
Hangi gece varsa ağlaştığımız,
Hangi masa, hangi çay varsa,
Paylaştığımız tüm acılar konuşsun…
Konuşsun askısına ekmek koyduğumuz fırıncı,
Sokakta simit satan o çocuk,
Beraberce duaya kalkan ellerimiz konuşsun.
Şimdi ben sustum.
Konuşsun üzerimizde duası olan mendil satan o teyze,
Penceremde solan menekşe ,
Telefonumdaki seni seviyorum yazısı konuşsun.
Acı, hüzün, çile,
Sırtımdaki paslı hançer,
Şimdi sizler konuşun.
Ben şimdi düştüm yola,
Menzilim cehennemin ötesi,
Yürüyorum kendi halimce,
Dilimde adın,
çokça ya sabır ile…
