SÖZ MÜ?
Biraz eskilerden "söz" edelim mi ?
İnsan konuşan bir varlık bilindiği gibi...
Hayvanların konuşma anlama anlatma gibi marifetleri maalesef yoktur.
İnsan için sözün değeri çok yüksektir.
Biriyle yuva kuracak olsak "söz keseriz"
Sevdiğimiz birinden "söz ederiz"
Bir işin veya olayın ardından "söz veririz"
Evliliğe atılan ilk adımda "sözlenmek" deriz.
Hayatımız söz üzerine kurulmuş bir gerçektir.
Ağızdan çıkan her söze dikkat etmeli, yerli yerince kullanmalıyız.
Her sözcük çocuğun inşaasına konulan tuğla gibidir.
Ana dilini ilk önce ailesinden öğrenir.
Diller farklı olsa da, sözler değişmez.
Bütün dillerde ekmek aynıdır.
"İnsanlar konuşa konuşa, hayvanlar koklaşa koklaşa anlaşır."
diye bir ata sözümüz var.
Konuşmak sadece ihtiyaç değil aynı zamanda gereklidir.
Duygularımızı ifade etmenin bir çok yolu vardır.
Kimi şarkılarla dile getirir, kimi şiirle, kimi hikaye, öykü masallar anlatarak.
Mesala ben de duygularımı yazarak anlatmayı çok seviyorum.
İnsanlar arasında ki bağ söz iledir..
Uzaklardan gelen bir "selâm" bizi mutlu etmeye yeter.
Düğünlerde derneklerde hoş sohbet, sazlı sözlü etkinlikler hepsi insanları birbirine bağlayan köprü gibidir.
Kadınlar bir araya gelince birbirlerine mâni okurlar.
Kış gecelerinin vazgeçilmez oyunu bilmeceler sorulur, fıkralar anlatılır.
İşte böyle efendim sözün değerini sözle ifade etmeye çalıştım.
İnsanın özü sözden ibaret, okur dolar özü,
Yazar tükenir sözü..
"Ol " deyince oldu âlem
Bunu yazan nurdan kalem
Ol emriyle yaratıldı
Kalem ile donatıldı.
