SOPRANO'NUN HAYAL GEÇİDİ
Bir insanın aniden sahneye atlayıp çığlık atmasıdır opera. Opera cana ruh veren, ruha yaşam veren yüksek sesli müziktir.
Opera'nın ardında büyük bir sır sakladığımızı biliyor muydunuz?
Sahnede Kral Arthur'un kız kardeşi ve Avalon'un leydilerinden Morgaine'yi canlandırıp, repliklerimi müzikleştirerek bizi izleyen insanlara sunuyordum. Şarkı ve gösteri bittiğinde ekibimle el ele tutuşup bizi hayranlıkla izleyen insan topluluğuna selam verdik.
Ekip arkadaşlarım tek tek sahne arkasına giderken ben sahnede bekledim. Bugün burada büyük sırrımızı açıklayacaktım buradaki insanlara.
Ekip arkadaşlarımın hepsi gittiğinde sahnede yalnızca ben kalmıştım.
Gülümseyerek etrafıma bakındım, ardından kısık bir sesle mikrofona uzandım.
“ Size bir sır vermemi ister misiniz?” dediğimde izleyiciler ne olduğunu anlamasalar da merakla hep bir ağızdan benim gibi kısık bir sesle “evet" dediler.
Onlara gülümsedim. Tekrardan onlara soru yönelttim,
“ Bir hayâl geçidinden geçip, hayallerine kavuşmak isteyenler var mı aranızda?”
Çoğu yine evet demişti. Umarım öyledir.
Elimle arkamda duran perdeye işaret gönderdim. İşaretimle birlikte perde hemen açılmıştı.
İzleyicilerse merakla perdenin ardında ki dev aynaya bakıyordu.
Elimle aynayı gösterdim.
“ Bu gördüğünüz dev ayna sizin geçit yolunuz olacak" dedim heyecanla.
Çoğu kişi söylediklerime alayla gülmüştü.
Umursamadan konuşmaya devam ettim. Nasılsa birazdan kendileri görecekti.
“ Hayatımıza devam edebilmek için bir amacımızın bir hedefimizin ve de en önemlisi bir hayalimizin olması lazım. Tüm bunlar olsun ki hayata bir amaç uğruna savaşarak renk katalım. Kimisi hayallerine ulaşabilmişken, kimisi için hayallerine kavuşması daha erkendi. Diğer kimselerin de hayal kurmaları bile onlara ulaşılmaz geldiği için imkansızlaşmış hâle geldi. Bugün burada tüm imkansızları yıkıp size hayallerinize ulaşmanız için büyük bir fırsat sunacağım. Burda bulunan herkes de biliyor ki, bu salona herkes giremiyor. Bizim seçtiğimiz kriterlere uygun kişileri alıyoruz. Bunların yani sizin Şimdi burada hayallerine çabucak ulaşmasını sağlayacağım.
İzleyicilerde çıt çıkmıyordu. Kafaları karışmış gibiydi. Tüm bunlar bir gösterimiydi yoksa kaçak bir delinin gazabına mı uğradılar diye düşünüyor gibilerdi.
Sihirli opera yöntemimi kullanarak arya ile aynanın ardında onları bekleyenleri anlatmaya başladım.
“Bir hayaliniz olacak, bir yolunuz olacak geçidiniz bu aynada olacak. Ayak bastığınız gibi en çok hayalini kurduğunuz şeyler gerçek olacak. Etrafınız yeşilliklerle dolu. Tanrı doğada ki tüm güzellikleri aynanın ardında ki hayâl gezegeninde topladı. Doğanın sarhoş ettiği benliğinizle hayallerinize doğru yürüyorsunuz, nerede olduğunu biliyormuşçasına. Etrafınıza rengârenk kelebekler ve kuşlar uçuşuyor. İçinize tarifi edilmez bir mutluluk yayılıyor. Etrafınızda dönmeye başlıyorsunuz. Kollarınızı açtığınız sırada tüm kelebekler ve kuşlar konuyor. Sizi uçurmaya başlıyorlar. Hepsinin gittiği yol belli. Hepsinin cıvıltısı etrafa müzik ahengi oluşturuyor. Onlar da sizin gibi çok mutlu. Mutluluklarını melodileleştirip doğaya sunuyorlar. Doğa da mutlu. Mutluluk kokusu her tarafta buram buram. O an geliyor. Hayallerinle aranda yalnızca adımlar var. Kuşlar naif bir şekilde sizi yere indiriyor. Hepsinin beklediği tek şey var. Mutluluğuna kalan bir adımı atman. Ve o an geliyor adımlarını atmanla hayallerinin en güzeli size bahşediliyor.”
Aryayı sonlandırdığımda izleyicilerin hepsinin hipnoz bir şekilde aynaya baktıklarını gördüm.
Yeni gezegenimizde yeni insanlara ihtiyaç vardı. Gezegenimin ilk insanları burdakiler olacaktı. Onlara hak ettikleri güzel yaşamı sunacaktım. Bunun verdiği mutlulukla sahne ortasına gür bir kahkaha bıraktım. Ardından, bir kere el çırpışımla önce sahne arkadaşlarım geldi. Sihirli Arya yardımıyla onları kendi gerçek benliklerine dönüştürdüm. Onlar benim gezegenimin ilk hayvanlarıydı. Hepsi gerçek benlikleriyle gezegenimize giderken, yine sihirli arya yardımıyla buradaki izleyicileri aynanın ardına gönderdim. Güçlü bir hükümdar olmam için bu insanların yardımına ihtiyacım vardı. Hep birlikte güçlü ve adaletli bir hükümdarlık kuracağız.
Hepsi aynanın ardına geçtiğinde, bu sefer hafızalarını tamamen silmeme yardımcı olacak Aryayı yüksek sesle söylemeye başladım. Ağzımdan çıkan her tınıyla, çeşitli yerlerde hayvanlar bana koşuyor, etrafımda doluşuyorlardı. Onlar operaya eşlik edercesine dans ediyorlardı.
Sonunda yeni gezegenimin yeni insanlarının hafızalarını sildiğimde hepsini hipnoz etkisinden çıkardım.
Hepsi etrafına bakıyor, hayatı, kendilerini, benliklerini sorguluyordu. Çok daha önceden hazırlamış olduğum tahtıma geçip, öksürerek bu sefer normal bir Arya söyleyerek gezegenimin insanlarını aydınlattım.
“Hoş geldiniz gezegenimin güzel insanları. Bu gördüğünüz güzel gezegen sizin yaşam yeriniz. Hepiniz yeni uykudan uyandınız. Ben Kraliçeniz Holly. Gezegenimde sizlere mutluluklar dilerim. Şimdi kalbinizin sesini dinleyerek evlerinize gidin. Kalbiniz size yol gösterecek" dedim.
Burdakiler pek bir şey anlamasalar da önümde eğilip, dediğimi yaparak ayrı yerlere doğru gittiler.
Onlara hayallerine kavuşmak istediklerini sorduğumda yalan söylememiştim. Şuan hepsi dünyadayken kurdukları hayallerini burda yaşayacaklardı ama benim gezegenimin milleti olarak.
Gezegenim diğer gezegenler gibi değildi. Gezgenim de bulunan insanlar normal dünyalılar gibi sade konuşmayacaklardı artık. Hiç kimse duygularını gizlemeyecekti. Hepsini arya yardımıyla doğama, doğamıza haykıracaklardı. Burda bulunan ilk insanlarıma ilk doğa üstü güçlerini bahşedecektim. Onlar bu gezegenimin ataları olarak sıradan insanlar olmayacaktı. Gülümseyerek başımı kaldırıp giden ilk insanlarıma baktım. Bir yalanın ardında onlara güzel bir hayat bahşedilmişti. Hepsi kendi hayallerine doğru giderken arya eşliğinde yüksek bir sesle doğaya sihirli auralar yaydım. Hepsinin zihnine bu gezegenle ilgili her şeyi yerleştirdim. Yeni gezegenimizde hepimiz çok mutlu olacağız.
