SON MEKTUP
Çekmecem açıldı orada buldum,
Gözlerim dolunca sessizce durdum,
Kendime içimden usulca sordum,
Son mektup elimde sen ise yoktun.
Üstüne adımı çizip yazmışsın,
Pulunu üst köşeye tutup basmışsın,
Bembeyaz kâğıda kısa yazmışsın,
Son mektup elimde sen ise yoktun.
Başlangıç adıma “canım” eklemiş,
“Sevgi çok zor beceremedim” demiş,
Altına nicesi sözler döşemiş,
Son mektup elimde sen ise yoktun.
Son satır hüzünlü veda yüklüydü,
Imzanda gözyaşı başka türlüydü,
Giden bir tren resmi duman tüttüydü,
Son mektup elimde sen ise yoktun.
Koşmuştum telaşla senin yanına,
Bırakıp gitmiştin çok uzaklara,
Hasreti yükledin düşen omzuma,
Son mektup elimde sen ise yoktun.
Ah şu çekmece içinde yokluğun!
Yürekte izlerin ve burukluğun,
Aşkımız sürseydi değildi oyun,
Son mektup elimde sen ise yoktun.
